Vanmorgen nog even snel het boek uitgelezen. In een paar uur tijd had ik het boek uit. Zegt dat iets over de dikte of over het lettertype? Nee, ik wilde gewoon snel verder lezen om te zien hoe het afliep. Het boek bevat een mooie spanningsopbouw. Patrick van Rhijn heeft wel degelijk een goed boek de wereld in gezet. Hij is nog niet zo bekend en daarom minder bemind maar hij is op zeker geen mindere schrijver en past geweldig in het rijtje van andere Nederlandse auteurs thuis.
Patrick kennen we van zijn eerste boek 'Weg van Lila'. Meteen kon ik deze auteur waarderen om zijn schrijfstijl die gedurfd, speels en soms ook erg humoristisch is. Dagboek van een hufter is geen komisch boek. Eerder een tragisch verhaal van de jongeman Sjors met een bruut verleden van eenzaamheid en mishandeling. Als Sjors onverwacht voor de 2e keer vader wordt, word hij opnieuw geconfronteerd met zijn verleden en is het de hoogste tijd om schoon schip te maken om zijn relatie te redden. Een zeer dynamisch verhaal. Eigenlijk zie ik er ook wel een mooi Oerlemans-filmpje in!

fantastisch boek. Ik heb dagboek van een hufter verslonden. Net als patricks eerdere boeken Weg van Lila en Vaderstad. Het wordt tijd dat hij eens echt doorbreekt bij het grote publiek. Zijn verhalen zijn spannend, meeslepend, ontroerend en grappig tegelijk en ze verdienen een megagroot lezerspubliek.

In een woord geweldig!!!
wil nu het andere boek graag lezen

Na de twee boeken "Weg van Lila" en "Vaderstad" moest ik gewoon doorlezen in de boeken van Patrick van Rhijn en ben vol verwachting begonnen aan "Dagboek van een hufter". Het heeft me niet teleurgesteld, sterker nog:wat een geweldig boek! Het verhaal pakt je meteen al vanaf de eerste bladzijde en laat je niet meer los tot je hem uit hebt. Het verhaal is rauw, ontroerend en humoristisch geschreven.
Op de achterzijde van het boek staat: "een indringend en ontroerend portret van een hufter van wie je ondanks alles gaat houden". En daar ben ik het volledig mee eens. Ik kan niet wachten op het volgende boek Big sister live

Je hebt goed, beter, best ofwel ‘Weg van Lila’, ‘Vaderstad’, ‘Dagboek van een hufter’. Wat maakt Patrick van Rhijn met ieder nieuw boek een reuzenstap voorwaarts! Ik heb ‘Dagboek van een hufter’ gelezen als een hongerige wolf. Dat korte hoofdstukken werken heb ik aan dit boek wel gemerkt. Als de spanning maar strak over eind blijft. En dat heeft Patrick van Rhijn goed uitgewerkt. Dit hartverscheurend drieluik verteld over het leven van Sjors van Lingen. Een persoon die een gruwelijk geheim met zich mee draagt.
In deel één lees je de Sjors van nu en hoe hij probeert te leven met een worsteling van zijn gestolen jeugd. De daaruit ontstane beelden over vrouwen en zijn verknipte denkvermogen maken hem een sociaal onhandig persoon. Voornamelijk bij het vrouwelijk schoon. Toch lukt het hem, na diverse dates, een relatie op te bouwen met ene Sacha. Stukje bij beetje groeien deze twee personen dichterbij. Sacha vertelt en Sjors vraagt veel over haar leven. Dat komt Sjors goed uit, hoe meer Sacha verteld des te minder hij moet graven in zijn herinneringen. In tussen word er besloten dat ze samen gaan wonen. En als blijkt dat Sacha zwanger is, brand zij van nieuwsgierigheid over het leven van Sjors. Die nog steeds zwijgt over zijn verleden. Zelfs nadat Sacha Sjors wijst op een doos van hem. Hierin zitten spullen van vroeger. Die vond ze op zolder bij hem nadat ze haar spulletjes aan het opruimen was. Maar als Sjors dan nog zwijgt als het graf. Word Sacha het allemaal te veel en ze besluit de relatie voorlopig te eindigen. Zodat Sjors opzoek kan gaan naar wie hij werkelijk is en daar over eerlijk kan zijn.
Deel twee was even een omslag. Omdat deel één spannend eindigt zit je helemaal in het verhaal en ben je benieuwd hoe het verder gaat. Deel twee verteld over de jeugd van Sjors. Kleine Sjors die iedere dag smachtend zit te wachten tot dat mama thuis komt. Maar mama zal nooit meer thuis komen… Zijn ouders zijn gescheiden. Een foto van zijn moeder is het enige waar Sjors zich aan vast kan klampen, voornamelijk als papa kwaad is. En dat gebeurt nogal vaak, vader is namelijk alcoholist en verdrinkt zijn leven. En als paps het op zijn heupen heeft slaat hij zijn zoon of stopt hem urenlang in een donkere meterkast, de bruut! Sjors heeft naast de foto van mama nog een andere vlucht als het hem thuis allemaal teveel word. Feline een klasgenootje en net zoals Sjors één van de rustigste uit de klas. Sjors en Feline trekken veel met elkaar op. Maken denkbeeldige foto’s van special momenten of plaatsen. Hun vriendschapsrelatie is zo sterk dat je bijna zou denken dat het een liefdesrelatie is. Maar als Sjors met de verkeerde jongens om gaat en toe treed in die club. Ziet Feline haar vriendschap achter uit gaan met Sjors. Als ze ook nog misbruikt word door de overige jongens, komt Sjors er achter dat hij verkeerd bezig is. Met dit tweede deel word ook de proloog waar mee het boek begint duidelijk. Feline is op een dag nergens meer te vinden. Als Sjors haar gaat zoeken ziet hij bij de kerk de gruwelijke realiteit. Feline is het allemaal te veel geworden en heeft zich van het leven willen beroven.
Deel drie begint waar deel één eindigt en het is gemakkelijk om weer terug te keren naar die tijd in het boek. Sjors eindigde in deel één in een negatieve spiraal waar door hij in de cel is beland. Als hij naar huis mag is hij gebroken. Thuis aangekomen valt hij in woelige slaap en schrikt wakker als Sacha naast hem zit. Sacha walgt van haar vriend en is er helemaal klaar mee. Haar bloed kookt van woede en ze wil weten wie de hufter is die de vader van haar kind word. Sjors doet zijn verhaal, Sacha smelt een beetje. Maar haar besluit staat vast, nadat ze het verhaal heeft gehoord. Gaat ze terug naar haar andere woonruimte. Sjors word het allemaal te veel, hij heeft er genoeg van en wil zijn verleden afsluiten. Om zo zijn Sacha en het kindje terug te winnen. Met goedkeuring van Sacha mag Sjors het proces van de geboorte wel mee maken. Om zo ook Sacha te steunen in deze periode. Want er zijn complicaties met het kindje. In het ziekenhuis proberen ze dit te verhelpen. En thuis wil Sacha alternatieve geneeswijzing uit proberen. Alles om haar baby gezond op de wereld te zetten. Als Sjors alleen thuis is pakt hij de doos van zijn jeugd van zolder. Hij vind herinneringen van vroeger en een brief. Deze brief is afkomstig van een psychiatrisch gasthuis geschreven door een verpleegkundige. Die verteld dat zijn vader ernstig ziek is en niet lang meer heeft. Een tweede bezoek aan het ziekenhuis om de zwangerschapscompilatie te laten verhelpen wil lukken. Eindelijk komt er wat meer zonnestraal achter de donkere wolken vandaan. Hier door bloeit de relatie tussen Sjors en Sacha stukje bij beetje op. Tenminste nadat Sacha overstuur bij Sjors voor de deur staat om te zeggen dat het zwangerschapsprobleem terug is gekomen. Als Sjors Sacha gekalmeerd heeft en ze samen op de bank zitten laait de romantiek meer en meer op. Ze leven weer met elkaar en werken aan een stevige relatie. Dat word ondersteund door de geboorte van het kindje. Dol gelukkig nemen ze de tijd om op bezoek te gaan naar het psychiatrische gasthuis. Waar papa Herman ligt te wachten tot het zijn tijd is. Maar bij het zien van het kindje van zijn eigen zoon leeft hij zelfs een beetje op. Dan besluit Sjors nog eenmaal terug te gaan naar zijn jeugd. En zoekt de plek op waar Feline van de kerk sprong. En hoe moeilijk dat moment ook is, is hij tevreden dat hij hier staat. Hij maakt nog eenmaal een denkbeeldige foto met in gedachte dat Feline zijn echte eerste liefde was en blijft.

Een beklemmend en eigentijds boek, geschreven door Patrick van Rhijn. Na zijn twee vorige boeken, Weg van Lila en Vaderstad, moest en zou ik deze ook hebben. Ik heb ook dit boek weer in een ruk uitgelezen.
Patrick heeft een eigentijdse schrijfstijl en wordt daarom ook wel vergeleken met Kluun. Wat me echter opviel in dit boek is dat hij gebruik maakt van verschillende delen en een aantal keer "springt" in de tijd. Iets wat hij in zijn vorige boeken niet deed. Hiermee is vooral deel 1 mysterieus en valt uiteindelijk alles op zijn plek.
Al lezend in het boek voelde ik mij betrokken bij de hoofdpersoon Sjors en had erg met hem te doen. Dit geeft aan hoe de schrijver zijn personage wegzet.
Een enorme trigger voor mij blijft wel, in hoeverre dit autobiografisch is, ondanks dat hij daar in de epiloog nog iets over zegt, is dat voor mij nog onduidelijk.
Ik raad iedereen aan dit boek te lezen en eerlijk, hou er wat tissues bij, want ik hield het niet droog. Het is een goed boek, eigentijds geschreven en zit goed in elkaar. Verder superspannend, dus je wilt het perse uitlezen.

Net als de vorige twee, "Weg van Lila" en "Vaderstad", is dit ook een boek waar je als een TGV doorheen jaagt. De schrijfstijl van Patrick van Rhijn is toegankelijk, ruw en gaat soms tot op het bot. Je voelt de beschreven sferen en ziet personages levensecht voor je. Pijnlijke onderwerpen worden met humor aangepakt maar laten je het verdriet voelen. De titel doet je van alles vermoeden, maar niets is minder waar.