Met haar tweede boek in de serie Rani Diaz heeft deze talentvolle auteur alweer een pareltje van een thriller uit haar vlotte pen getoverd. Het verhaal grijpt je bij de keel vanaf de eerste blz. en laat je niet los tot de spannende en onverwachte ontknoping en blijft zelfs nog nazinderen, nadat de laatste blz. is omgeslagen, mede omwille van het delicate onderwerp dat als een rode draad doorheen het verhaal loopt.
Ijzersterke plot en zeer realistisch beschreven in korte hoofdstukjes met veel dialogen. Het eigenwijze en gedreven hoofdpersonage, Rani Diaz, haar "teddybeer" collega Simons en norse overste, Van Damme, worden in Tirtha verder uitgediept, en het lijkt wel of de lezer hen persoonlijk kent en zich zo perfect kan inleven in het verhaal. De hierarchische werkomgeving en stressvolle situaties waarin politie-mensen vaak moeten werken zijn tot in de perfectie getypeerd.
Ook in dit boek komt de uitgebreide technische background van de schrijfster op medisch en forensisch gebied de geloofwaardigheid van het verhaal ten goede. En hier en daar zijn er als bonus voor de lezer zelfs enkele Oosterse wijsheden op subtiele wijze verstopt.
In tegenstelling tot veel typische thrillers die de formule: "ontdekking van een misdrijf, zoektocht naar/het uiteindelijke localiseren van de dader" hanteren , focust Tirtha net zoals Mara bovendien op zowel slachtoffers en hun omgeving als de motieven en gedachtengang van de daders. Dit zijn voor mij de geknipte elementen om dit boek als een "3-dimensionale thriller" te beschouwen. Door de vele (onverwachte) gebeurtenissen en personnages is het verhaal vrij complex, maar dat maakt het juist zo boeiend.
Sterre Carron is een opmerkelijk schrijverstalent en mag voor mij nu reeds haar plaats opeisen tussen gevestigde internationale topauteurs, zoals Tess Gerritsen, Karin Slaughter, Patricia Cornwell,...

De cover heeft een felrode kleur waardoor hij in het oog springt. Maar dat is voor mij dan ook het enige. Ik vind hem qua vormgeving niet mooi. Wat mij wel opviel tijdens het lezen is de stevige uitvoering van het boek. De rug ziet er nog helemaal gaaf uit, net alsof ik het nog niet gelezen heb. Ik kan nogal hardhandig omgaan met boeken en bij deze is het mij niet gelukt. Dus pluspunt! Het lettertype leest aangenaam. De hoofdstukken zijn genummerd en bevatten soms een datum. De eerste letter van het nieuwe hoofdstuk is in groot sierlijk schrift. Doet mij meer denken aan de lay-out van een roman dan van een thriller.

Voor mij was dit het eerste boek dat ik las van Sterre. Haar vorige boek, Mara, is het eerste deel in de Rani Diaz reeks. Ik vond het niet storend dat ik het eerste deel niet had gelezen. Er zijn genoeg verwijzingen naar dingen die voorheen hebben plaatsgevonden. Natuurlijk zou ik wel aanraden om te beginnen met het eerste deel.

Haar schrijfstijl leest enorm vlot. Als lezer wordt je meegezogen in haar woorden. Het is een boek dat je moeilijk kan wegleggen. Alles is precies getimed. Het verhaal versnelt waar de spanning te snijden is.
Dialogen die echt klinken, geen gekunsteld gepraat.
Sterre schuwt geen harde taal in haar boek. Dat merk je meteen in het eerste hoofdstuk. Sommige scènes grijpen je echt naar de keel.

Ik ben fan van Rani Diaz. Ze is een politievrouw met een leven. Geen snoeiharde tante maar een vrouw met gevoel. Ze is ook niet verlegen om dat te laten zien. Sterre typeert haar zo mooi dat je helemaal meeleeft met haar.
Wat mij ook opviel is dat ze een leven heeft naast haar job en dat ze ook eet en drinkt. Het blijft niet beperkt tot het onderzoek en dat maakt het echt. Ik zag het zo voor mij, het zou makkelijk een tv serie kunnen zijn.

Ook de andere personages, haar collega's en de personen die met de politiezaken te maken hebben weet ze haarfijn neer te zetten. Ze hebben allemaal een uitgesproken karakter en dat maakt het allemaal zo echt.

Het verhaal is heel secuur opgebouwd. Al lezend blijf je steeds op het puntje van je stoel zitten. De informatie stroomt langzaam binnen. Met verrassende wendingen. Personages waaraan je twijfelt of ze al dan niet betrokken zijn. Ik zweer je, Sterre kan schrijven. Geen seconde heb ik het gevoel gehad dat het boek me niet kon boeien. Eigenlijk ben ik best fier op het feit dat we zo een goede vrouwelijke auteur hebben op Vlaamse bodem.

Haar nieuwe boek komt er weer bijna aan. Ik kijk er vol spanning naar uit.