Sonny Boy is een boek wat ik na lang doorlezen aan de kant heb gelegd. Het verhaal is op zich aardig, maar de manier van schrijven van Annejet van der Zijl is voor mij te langdradig en bevordert niet tot verder lezen. Misschien heeft dat te maken met het feit dat Annejet naast schijfster ook historica is. Het schijnt dat het boek aan het eind beter te lezen is en dat het dan ook meeslepend wordt. Als ik binnenkort niks meer te lezen heb ga ik misschien verder waar ik gebleven was. Het boek heeft veel lovende kritieken gekregen, maar ik denk dat het te maken heeft met de film die goed is ontvangen en niet met het boek zelf. Van deze schrijfster lees ik geen boeken meer.
Waarom dit verhaal boek van de maand is geworden is me ook onduidelijk. Of heeft dat te maken dat wij als boeklezers massaal dit boek hebben gekocht?