Boek
Opname
Na de geboorte van haar dochter Jasmijn wordt Merel opgenomen op de PAAZ. Ze wordt volgestopt met medicatie en heeft het gevoel dat het personeel geen tijd heeft om met haar te praten. De psychiater heeft zijn diagnose postpartum depressie snel gesteld. Ze probeert hem duidelijk te maken dat ze zich geen raad weet met de baby. Waar andere moeders van nature hun kind aanvoelen, tast zij in het duister. Gedurende haar opname komt Merel er steeds meer achter dat het ondoenlijk is om goed voor Jasmijn te zorgen. Ze maakt schema's om de verzorging in kaart te brengen, haar psychiater constateert een dwangneurose. Hij instrueert de verpleegkundigen om niet in te gaan op haar vragen. Als haar ontslag bekend wordt gemaakt is ze bang dat ze het thuis niet gaat redden. Ondanks een laatste wanhoopsdaad wordt ze naar huis gestuurd. Opname is een autobiografische roman over verkeerde diagnoses en (soms hilarische) situaties met medepatiënten. Sigrid Landman (1968) is alleenstaande moeder, spreker en schrijver van vijf boeken over autisme. «
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Opname
De cover van het boek is mooi gekozen, past helemaal bij de inhoud van het boek. Als moeder zal je onmiddellijk denken aan hoe heerlijk het is om een baby'tje te wassen. Maar dat is buiten Merel gerekend. De ondertitel doet een beetje huiveren. Het idee om als moeder van een baby op de PAAZ te zijn wil toch niemand.
Ik heb dit boek met open mond gelezen. Eigenlijk een ongelooflijk triest verhaal over hoe iemand verkeerd behandeld wordt ondanks herhaaldelijke noodkreten. Niemand die werkelijk ziet wat er scheelt.
Het mooie is wel de verbondenheid met haar familie en met enkele van de medepatiënten.
Sigrid brengt haar verhaal heel open en eerlijk. Je voelt haar worsteling, het verdrinken, het niet gehoord en gezien worden. Ze weet het heel mooi onder woorden te brengen. Het gebrek aan kennis bij het personeel. Kunnen we hen daarom beschuldigen? Neen, er was gewoon een periode waarin men nog niet bekend was met autisme.
Ondanks het schrijnende onderwerp zit er ook humor in het boek. Dat is wel nodig anders zou het verhaal te zwaar van stof worden.
Als lezer is het ook goed om te weten dat Merel Asperger heeft. Dan snap je ook waarom ze op bepaalde manieren reageert. Petje af, respect voor Sigrid dat ze haar verhaal wilt delen met de lezers.
Mensen die PAAZ van Myrthe van der Meer gelezen hebben gaan zeker ook genieten van dit verhaal.
