De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie &Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van de Politieacademie.Politie & Wetenschap is i... » 

De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie &Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van de Politieacademie.Politie & Wetenschap is ingesteld om een stimulans te geven aan de toegepastewetenschappelijke kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid,de daarvoor benodigde kennisinfrastructuur en de daadwerkelijke benuttingvan onderzoeksrapporten en -resultaten in politiepraktijk, beleid en opleiding.Publicaties in de reeks Politiekunde betreffen in het algemeen concrete handleidingen,modellen, instrumenten of werkwijzen die direct bruikbaar zijnvoor de politiepraktijk. Ze zijn veelal de uitkomst van onderzoek dat is verrichtin het kader van het meerjarige onderzoeksprogramma, de kernactiviteit vanPolitie & Wetenschap.Van oudsher is de politionele opsporing afhankelijk van de medewerking vanburgers voor het verkrijgen van informatie. Door middel van burgerparticipatiebetrekt de politie burgers bij het opsporingsproces. Een vorm van burgerparticipatieis Meld Misdaad Anoniem (M.). Bij M. kunnen burgers anoniemmelding maken van misdrijven. Deze meldingen worden vervolgens doorgegevenaan publieke en private partijen. In 2010 was 91 procent van de meldingendie bij M. binnenkwamen, bestemd voor de politie.Centraal in dit onderzoek staat de vraag wat de waarde is van M.-meldingenvoor de opsporing bij de politie. Door middel van dossieranalyse en gesprekkenmet informatiemedewerkers en medewerkers uit de opsporingspraktijkis getracht deze vraag te beantwoorden. Uitgangspunt waren tweehonderdM.-meldingen uit 2010 van vier geselecteerde korpsen. Het overgrote deelhad betrekking op een reeds gepleegd delict, een kleine minderheid vormdede aankondiging van een strafbaar feit. Ongeveer 20 procent van de meldingenleidt tot nieuw onderzoek, andere meldingen spelen een rol in reeds lopendonderzoek of worden niet meegenomen in onderzoek.Uit de analyse blijkt dat de waarde van M.-meldingen voor de opsporingmoeilijk kan worden gekwantificeerd. Daarbij speelt mee dat M.-meldingennauwelijks worden geregistreerd door de korpsen, al helemaal niet als er geenopvolging aan een melding wordt gegeven. Des te interessanter is dat er weldegelijk sprake is van een gevoelsmatige waarde van M.-meldingen voor zowelde politionele opsporing als burgers.Inzichten uit dit onderzoek kunnen dan ook behulpzaam zijn bij het nadenkenover de manier waarop meldingen in de politiepraktijk (kunnen) wordengebruikt en de manier waarop de waarde van meldingen zowel door M. alsde politie verder kan worden verhoogd. «