Lucia de B.

Reconstructie van een gerechtelijke dwaling<br/> <br/>2 april 2008 <br/><strong>Lucia de B.</strong> voorlopig vrijgelaten op basis van dit boek<br/><br/>Lucia ... » 

Reconstructie van een gerechtelijke dwaling

2 april 2008
Lucia de B. voorlopig vrijgelaten op basis van dit boek

Lucia de B. zou zeven patiënten hebben gedood in de tijd dat zij als verpleegster werkte. Ze kreeg de zwaarst mogelijke straf, levenslang met TBS, een straf die nooit eerder was toegekend in Nederland en die inmiddels door de Hoge Raad als 'juridisch onmogelijk' is bestempeld.

Ton Derksen, hoogleraar wetenschapsfilosofie, laat zien dat niet alleen de straf ondeugdelijk is. Ook het bewijs is flinterdun. Het gerechtshof in Den Haag heeft zich laten leiden door negatieve beeldvorming, ondeugdelijk gebruik van statistiek, onjuist geïnterpreteerde medische gegevens en een kwaadwillende lezing van het dagboek van Lucia de B.

Maar dit boek is niet alleen geschreven om het bewijs tegen Lucia de B. te weerleggen (wat overigens verbijsterend eenvoudig blijkt), het gaat over iets fundamentelers: de denkinstincten die er toe leidden dat werkelijk iedereen, het Gerechtshof in Den Haag incluis, op basis van tien incidenten die tijdens Lucia's dienst plaatsvonden, riep: 'Dit kan geen toeval zijn'. Dit Coïncidentie Argument berust op een hele reeks akelige misverstanden, die in dit boek één voor één worden ontrafeld.

Het meest schokkend is dat het Gerechtshof in Den Haag bepaald niet ongevoelig is geweest voor sentimenten waar zij niet aan toe zou mogen geven. Lucia de B. moest en zou schuldig worden verklaard. Om dat doel te bereiken werd bewijs geconstrueerd, onwelgevallige feiten werden domweg genegeerd, net als ontlastende verklaringen van deskundigen.
«