Het Evenwicht is eigenlijk te pijnlijk om te lezen. Het is een boek waarin Martin Bril de lezers meeneemt op zijn laatste dagen, weken, maanden in zijn leven met kanker. Als lezer weet je hoe het afloopt en wil je liever niet doorlezen in de hoop dat het einde niet werkelijkheid wordt. Maar de mooie verhalen dwingen je toch om door te lezen. Wat uiteindelijk tot het einde van het boek leidt en daarmee het einde van het leven van Martin Bril. Met het uitlezen van dit boek, is Martin Bril ook echt weg. En daarom wilde ik het uitlezen telkens uitstellen. Na lange tijd heb ik toch de laatste verhalen gelezen en daarmee voelt het alsof ik nogmaals afscheid heb genomen van de fantastische schrijven die Martin Bril was.

Het evenwicht is een heel persoonlijk boek van een man die zich door een terminale ziekte probeert te worstelen. Een worsteling die, zoals we ondertussen weten, gewonnen wordt door de ziekte. Kanker is een bitch en Martin Bril weet dat pijnlijk duidelijk te maken. Of eigenlijk zijn vrouw, die deze bundel na zijn dood samenstelde.
De eindstrijd is uiteindelijk gewonnen door de ziekte. Maar de strijd om het schrijverschap heeft Martin Bril tot het bittere einde doorgezet. Het evenwicht is daarmee een kleine overwinning geworden van de schrijver op de dood. Het is bovendien een groot monument voor de schrijver zelf. Het schrijnende beeld van een aan kanker ten onder gaande schrijver is aangrijpend, triest en mooi tegelijkertijd