Boek
Het Evenwicht
In de zomer van 2008 hoorde Martin Bril dat hij kanker had. Het weerhield hem er niet van door te gaan met schrijven en met het maken van zijn boeken. Nederland leefde mee met Bril, die af en toe verslag deed van zijn toestand. Soms indringend of ernstig. Soms melancholiek. Vaker met humor. Maar altijd vol met zijn meesterlijke observaties van de mensen en dingen die op zijn pad bleven komen, ook in het ziekenhuis of tijdens het lezen van een bijsluiter.Bril ging de ziekte te lijf zoals een schrijver dat doet: met zijn pen. Hij schreef brieven, verslagen, gedichten en e-mails aan vrienden, bekenden, artsen, en soms aan zichzelf.Het evenwicht is Brils unieke, hoogstpersoonlijke verslag van zijn ziekte. Maar het is veel meer dan dat. Uit de enorme hoeveelheid materiaal maakte zijn vrouw Anneke een prachtige selectie, afgewisseld met de schitterende columns die Bril tijdens zijn ziekte voor de Volkskrant bleef schrijven.Het evenwicht is het ultieme bewijs van Martin Brils schrijverschap. Het is een literair document van grote waarde.Martin Bril overleed op 22 april 2009. Hij was de grootste en populairste columnist van zijn generatie. Honderdduizenden lezers begonnen jarenlang hun dag met de Volkskrant-column van Martin Bril. «
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Het Evenwicht
Het Evenwicht is eigenlijk te pijnlijk om te lezen. Het is een boek waarin Martin Bril de lezers meeneemt op zijn laatste dagen, weken, maanden in zijn leven met kanker. Als lezer weet je hoe het afloopt en wil je liever niet doorlezen in de hoop dat het einde niet werkelijkheid wordt. Maar de mooie verhalen dwingen je toch om door te lezen. Wat uiteindelijk tot het einde van het boek leidt en daarmee het einde van het leven van Martin Bril. Met het uitlezen van dit boek, is Martin Bril ook echt weg. En daarom wilde ik het uitlezen telkens uitstellen. Na lange tijd heb ik toch de laatste verhalen gelezen en daarmee voelt het alsof ik nogmaals afscheid heb genomen van de fantastische schrijven die Martin Bril was.
