Wat blijft is het beeld dat ik zie als ik in de spiegel kijk. Ik ben het wel maar toch niet meer. Het lijkt alsof de spiegel is gebroken <br/><br/>18 februari 2... » 

Wat blijft is het beeld dat ik zie als ik in de spiegel kijk. Ik ben het wel maar toch niet meer. Het lijkt alsof de spiegel is gebroken

18 februari 2004 ging Joost Theelen (25) s middags naar zijn werk als verpleegkundige op de intensive care in het St. Annaziekenhuis van Geldrop. Na afloop van zijn dienst kwam hij in een file terecht. En binnen het uur was hij weer terug in het ziekenhuis, op zijn eigen afdeling: zwaar gewond na een verschrikkelijk ongeluk. Hij raakte in coma, had verschillende botbreuken en een hersenkneuzing. Het herstel ging moeizaam. Langzaam maar zeker besefte hij steeds meer wat er eigenlijk was gebeurd, dat hij erg veel geluk had gehad, maar dat zijn leven, hij, voorgoed was veranderd. Het heeft hem jaren gekost om de situatie te accepteren. Hij had vooral moeite met het feit dat degene die het ongeluk had veroorzaakt, al was het niet met opzet, er zelf zonder letsel of straf van af kwam. Het opschrijven van zijn verhaal heeft hem erg geholpen, omdat zijn woede, zijn haat eigenlijk, zijn herstel in de weg stond. Joost hoopt dat zijn verhaal mensen helpen kan die met een soortgelijke situatie te maken hebben of hebben gehad en dat het helpt om meer begrip te kweken voor mensen met hersenletsel. Want je ziet vaak niets aan ze.
«