Door oorzaken die in zijn jeugd liggen, neemt David tijdens de geboorte van zijn tweeling een beslissing: zijn gezonde zoon houdt hij en zijn dochter met het syndroom van Down vertrouwt hij aan de zorgen van een verpleegster Caroline toe, die bij de bevalling aanwezig was. Aan zijn vrouw Norah vertelt David dat hun dochter tijdens de geboorte overleden is. Met deze beslissing hoopt hij zowel Norah als hun zoon Paul veel verdriet in de toekomst te besparen. Al vanaf het begin blijkt hoe anders dit uitpakt. Norah vindt maar langzaam een manier om met het verdriet over haar overleden dochter om te gaan en is overbeschermend naar haar zoon toe. Maar ook David worstelt dagelijks met zijn geheim, hij kan de gedachte aan zijn dochter Phoebe niet van zich afzetten. Zowel Norah als Paul voelen dat er 'iets' is, dat als een barrière tussen David en hun instaat, maar kunnen geen opening in deze 'muur' vinden. Geen van allen hebben ze een idee van wat er in de ander leeft en ze voelen zich teleurgesteld, onbegrepen, buitengesloten en tekort schieten naar elkaar toe en zijn geen van allen in staat deze verstoorde verhouding te doorbreken. Behalve dit gezin, volgen we ook het leven van Caroline en de problemen die zij in de opvoeding van Phoebe tegenkomt. Een mooie roman, die van 1964 tot 1989 speelt. De hoofdstukken verspingen telkens naar een aantal jaar verder, maar dat wordt duidelijk aangegeven, door het jaartal boven elk hoofdstuk en de naam vanuit wiens perspectief het geschreven wordt: eerst volgen we de gedachten van David, Norah en Caroline, later ook die van Paul. De karakters zijn goed uitgewerkt, waardoor je echt meeleeft.

Ik had eigelijk wat meer verwacht van dit boek. na een heftig begin, kabbelt het verhaal eigelijk een beetje voort. De rouw verwerking van Phoebe wordt door iedereen anders beleefd en beschreven. Dat had naar mijn idee sneller gekund, het komt het verhaal niet ten goed. De laatste 100 blz maken een beetje goed, maar het blijft een gemiste kans van de schrijfster.

Gemengde gevoelens over dit boek, na het spannende begin volgt de periode van rouw voor Norah, dit vind ik geen boeiend stuk, vanaf het moment dat Norah een korte verhouding kreeg met Howard ging het weer meer boeien. Later in het boek heb ik nog een minder boeiende periode ervaren, nadat David in zijn ouderlijk huis is geweest. Ik vind dat de ontmoeting te lang op zich liet wachten en niet uitgediept is. Wel vind ik het boek mooi geschreven is, prettig met de hoofdstukken van de verschillende personages.