Boek
* Een meeslepende roman, prachtig geschreven. Met een geweldig inlevingsvermogen verkent Kim Edwards de impact van een familiegeheim dat de grenzen van liefde en verzoening tart. - Ursula Hegi, auteur van Stenen van de rivier
Op een stormachtige nacht vol sneeuw aan het begin van de jaren zestig verlost een jonge dokter zelf zijn vrouw. Tot hun verrassing wordt er een tweeling geboren. Helaas blijkt een van de kinderen het Down-syndroom te hebben. Omdat zijn vrouw door de verdoving te versuft is om te merken wat er aan de hand is, vertelt de dokter haar dat het meisje gestorven is. Hij geeft de baby mee aan een verpleegster, die haar meeneemt naar huis in plaats van naar een inrichting. De verpleegster voedt het kind op als was het van haarzelf.
Dan ontspint zich een verhaal rond deze personages: de arts en zijn vrouw, de verpleegster die een partner krijgt en de kinderen die gescheiden opgroeien, maar elkaar door een speling van het lot uiteindelijk toch zullen ontmoeten. Een verhaal vol onverwachte wendingen rond de last van geheimen, verlies en verlangen.
Kim Edwards debuteerde met de publicatie van een alom bejubelde verhalenbundel waarvoor ze zowel de Whiting Writer’s Award als de Nelson Algren Award ontving. Edwards doceert schrijfvakken aan de universiteit van Kentucky «
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Gemengde gevoelens over dit boek, na het spannende begin volgt de periode van rouw voor Norah, dit vind ik geen boeiend stuk, vanaf het moment dat Norah een korte verhouding kreeg met Howard ging het weer meer boeien. Later in het boek heb ik nog een minder boeiende periode ervaren, nadat David in zijn ouderlijk huis is geweest. Ik vind dat de ontmoeting te lang op zich liet wachten en niet uitgediept is. Wel vind ik het boek mooi geschreven is, prettig met de hoofdstukken van de verschillende personages.