Een Poolse Saga, een Poolse Liefde

Een Poolse Saga opent met het Molotov-Ribbentrop Pact (23 augustus 1939) en verhaalt in de vorm van poëzie de belangrijkste gebeurtenissen, welke tot de vorming... » 

Een Poolse Saga opent met het Molotov-Ribbentrop Pact (23 augustus 1939) en verhaalt in de vorm van poëzie de belangrijkste gebeurtenissen, welke tot de vorming van het hedendaagse Polen hebben geleid.De tragische en heroïsche geschiedenis, en de positie van het land in Centraal Europa geven betekenis aan de breed gedeelde behoefte van de bevolking aan erkenning, aan een sterk Polen en een sterk leiderschap. Dit eerste deel van deze dichtbundel, las Barney Agerbeek in september 2018 voor op het Lviv Book Forum and International Literature Festival. In de cyclus Een Poolse Liefde vertolkt elk gedicht een vorm van liefde in verschillende nuances. In een stoet van beelden passeren thema’s als vrouwenemancipatie, het multiculturele huwelijk, kameleontisch gedrag en het rijpen van een relatie.Barney Agerbeek (Surabaya, 1948) schreef over Floris Meydam en Nelson Carrilho. Hij leverde bijdragen aan diverse literaire tijdschriften en verzamelbundels als Avier, Als een zwerfkei, Ode aan Oote en In een kring van menselijke warmte. In 2013 debuteerde hij bij Uitgeverij In de Knipscheer met de verhalenbundel Schaduw van Schijn, in 2014 gevolgd door de roman Njai Inem. Daarna verschenen de dichtbundels rood en wit met blauw (2015) en Een warme oostenwind (2017).Herman Vuijsje over Schaduw van schijn: ‘Agerbeek is vertrouwd met de positie van buitenstaander. Zijn verhalen zijn zonder ophef geschreven en laten je niet los.’ Albert Hagenaars over Een warme oostenwind: ‘Als geboren verteller weet Agerbeek zijn zinnen een aansprekende melodie te geven. Ook al is de zegging bedrieglijk eenvoudig, dit alles zit ingenieus in elkaar. De vakmatige, vooruit artistieke aanpak valt niet op, maar vervult wel juist hierdoor z’n taak.’ NICC Magazine over Njai Inem: ‘Stijgt uit boven de gemiddelde literatuur over Ons Indië. Het boek geeft eigenlijk aan dat grote romans als Heren van de thee van Hella Haasse langzaam maar zeker uit de tijd raken. Er valt immers over die periode ook een ander verhaal te vertellen dan alleen over de planters. Een verhaal waar je koud van wordt.’ Duco van Weerlee over rood en wit met blauw: ‘Ik heb nog niet eerder met zoveel compassie over erotische verhoudingen in tijden van slavernij gelezen. In al zijn publicaties tref ik dezelfde intelligente verdraagzaamheid aan, zijn specialiteit.’ «