Ik had al zoveel gehoord over dit boek dat mijn verwachtingen behoorlijk hoog waren. Tussen het lezen van het boek door heb ik voor mezelf een aantal aantekeningen gemaakt voor deze recensie omdat ik gewoon zoiets snel vergeet. (Dit ga ik voortaan voor elk boek doen zodat ik niks meer kwijtraak en voor jullie nog betere recensies kan schrijven!) Toen ik begon met lezen in dit boek vond ik het gewoon echt heerlijk om de bladzijdes om te slaan en te genieten van alles wat er rondom Italië gebeurde. Ik vind ITALIË nog steeds een enorm mooi land en ik vond het dus ook echt super om hier over te lezen. Hoe de schrijver alles beschrijft, het is net alsof je er zelf bent en er zelf aan deelneemt. Echt heel erg prettig lezen. Dan komt het tweede stuk India. Dit stuk vond ik erg moeilijk, niet begrijpbaar en niet prettig lezen. De schiijver praat hier constant in vak jargon voor de yoga en dit was voor mij soms erg moeilijk om te begrijpen. Erg jammer dus. Dit stuk van het boek heb ik dus ook met moeite doorgelezen en ik had eerlijk waar vaak de neiging om er helemaal mee te stoppen. Het woord dat ik opgeschreven had was sekte, nou dat lijkt me genoeg om te zeggen toch? Daarna kom je in Indonesie waar het boek gelijk een stuk leuker word, ze ontmoet een hoop leuke mensen en na het drama van India is dit als een warm bad. Erg leuk dus. Het boek eindigt ook erg leuk en dat er een vervolg op is is voor mij wel leuk en dit wil ik ook wel zeker weten. Al is het alleen om te weten hoe alles nu doorgaat. Al bij al vind ik het best een leuk boek, jammer alleen van het stukje India oftewel het bidden in de titel.