Ik vond het een boek met een mooi thema om over na te denken. Hoe zou jij reageren als een overleden dierbare ineens weer voor je neus staat? Intrigerend om te lezen hoe de mensheid met deze nieuwe invasie omgaat. Zowel blijheid als verzet, het geeft een tweedeling, zoals dat vaak gaat in nieuwe, onverwachte situaties. Ik wil ook graag de film zien, als deze uitkomt!

Vaak hoor je mensen zeggen:”als oma, opa of Jan of Ann nu moest terugkomen die zouden hun ogen niet geloven”. Velen onder ons zouden er wel wat voor over hebben om nog eens een goed gesprek te voeren met enkele dierbare overledenen, of hun eens goed vast te nemen en -bij wijze van spreken- dood te knuffelen.
In de debuutroman “De teruggekeerden” van Jason Mott is deze thematiek aan de orde van de dag. Er keert niet één geliefde terug uit de dood, maar velen, al snel zijn het er te velen. Het zijn er zoveel dat de eens zo dierbare overledenen als een plaag, een last, een bedreiging worden ervaren. Dit zelfs door hun eigen familieleden, die waarop ze eens hoopten, werkelijkheid hebben zien worden, en hun droom in een nachtmerrie zien veranderen.
Zoals zo vaak ligt angst, angst voor het onbekende, het willen beschermen van het eigen leven, het individueel belang, aan de basis van de reacties van de levenden. Jason Mott slaagt er goed in deze angsten, twijfels, frustraties op papier te zetten. Hij weet het gebeuren zo aan de lezer over te brengen dat je automatisch gaat nadenken over hoe jijzelf op een dergelijk gebeuren zou reageren. Daarnaast geeft hij ook de boodschap mee om niet enkel de doden te eren maar “bij leven” de toekomstige doden eer te bewijzen.
Het verbaast me niets dat deze roman een verfilming zal kennen. Persoonlijk denk ik dat de uitwerking van deze thematiek in bewegend beeld een invulling zal kennen voor de vraag waarmee ik het hele boek ben blijven zitten: “Hoe kon je zien dat je als levende te maken had met een teruggekeerde, als je hem eerder nooit had gekend!?!”. Want mijn eigen fantasie was niet toereikend om mij hiervan een beeld te vormen.
Het boek is een aanrader om te lezen niet enkel om de thematiek maar ook omwille van de vlotte schrijfstijl, de misschien wel verrassende lichtheid waarmee deze schrijver alles onder woorden weet te brengen, maar heel zeker omwille van de plot….een les, een levensles voor elke levende ziel die de boodschap tot zich wil nemen!

De cover is in ieder geval geslaagd. Hele mooie foto. Letterlijk de wereld op zijn kop. Zo voel ik mij ook na het lezen van het boek. Toen ik de achterkant van de cover bekeek schrok ik even om een zwarte auteur te zien. Hij is de eerste zwarte auteur waar ik een boek van lees. Ook weer eens een primeur.

Ik vind de schrijfstijl toch enigszins apart. Je hebt de verhaallijn van de familie Hardgrave waarvan de zoon terugkomt. En na elk hoofdstuk komt er een kort hoofdstuk met een verhaal van een andere teruggekeerde ergens op de wereld. Ik vraag mij af of dit echt goed doet aan de flow van het boek. Voor mij hoefde het niet. Het vertraagt het verhaal, terwijl het toch een thriller is.

De hoofdpersonages missen ook nog wat diepgang. Het is een thriller maar aan de karakterbeschrijving van de hoofdpersonages merk ik dat te weinig. Ze hadden extremer gekund zodat er meer spanning in lag. Er wordt nogal te gelaten gereageerd in bepaalde situaties. Er zaten hele mooie beschrijvende passages in met humor en knappe quotes. Maar dit hoort niet thuis in een thriller. Hopelijk is de Tv-serie iets spannender.

Het plot is natuurlijk waar het allemaal om draait. Dat is goed, ontegensprekelijk. Alleen mist het iets qua uitwerking. Het zet de mensen aan het denken. Stel je eens voor dat het echt is. Wat zou jij doen, welke beslissing zou jij nemen. Zijn dit mensen of iets anders. Willen we dat doden terugkomen? We hebben toch afscheid genomen. Hoe zit het met onsterfelijkheid?
Hij haalt in zijn boek een aantal actuele thema’s aan.
Een minderheidsgroep die plots bedreigend wordt volgens sommige mensen. Hoe gaat een maatschappij daarmee om? De overbevolking op aarde komt ook aan bod. Het opsluiten in kampen deed mij denken aan de concentratiekampen of vluchtelingenkampen, de mensonwaardige omstandigheden waarin ze verkeren. Het verstoppen van mensen in huis deed mij dan weer denken aan de Jodenvervolging. Mensen weghalen uit huizen. Echt oorlogstoestanden. Stof genoeg dus om over na te denken.

Dit is een boek met heel wat potentieel maar het geeft mij een raar gevoel. Ik vind het zeker geen pure thriller. Er zit meer in. Ik denk dat de auteur een man is met hele goede schrijfkwaliteiten maar teveel in dit boek heeft willen steken zodat niets eigenlijk volledig tot zijn recht komt. Beter kan ik het niet uitdrukken.

Een feit is dat het mij serieus aan het denken heeft gezet. Maar voor de rest heeft het mij niet echt gepakt.

Op een zonnige dag in augustus 1966 verdrinkt de achtjarige Jacob, zoon van Lucille en Harold Hargrave. Bijna vijftig jaar later staat hij voor hun deur. Blakend van gezondheid, nog steeds acht jaar oud.

En Jacob is niet de enige die is teruggekeerd uit de dood. Overal in de wereld duiken Teruggekeerden op, en al gauw zijn het er zo veel dat steeds meer mensen zich bedreigd voelen. Niemand begrijpt waarom het gebeurt, hoe het mogelijk is. Maar één ding is zeker: in de chaos die volgt zal iedereen uiteindelijk een keuze moeten maken.
Jason Mott heeft de inspiratie voor zijn boek gehaald uit een droom die hij had over zijn overleden moeder. Hij vindt het belangrijk dat je de mensen die je na staan ‘bij leven’ vertelt wat je voor elkaar betekent. Ga bewuster en liefdevoller met elkaar leven. De kern van het boek is de vraag wat gebeurt er als je geliefde terug keert uit de dood en wat als er opeen heel veel zijn?
Het begin is intrigerend, een achtjarig jongetje, ooit verdronken komt terug als datzelfde jongetje bij zijn inmiddels hoogbejaarde ouders. Het hoe en waarom blijft een vraagteken. Overal in de wereld keren mensen terug. Het middengedeelte is beklemmend en bij vlagen unheimisch. ‘De teruggekeerden’ worden geregistreerd en in kampen geplaatst. Op verschillende plaatsen breken rellen en onlusten uit. Aan het eind verdwijnen langzamerhand ‘de teruggekeerden’ Hier beginnen de vraagtekens.
Is dit nu een boek die je verslindt, die je pakt, die je beloont met vijf sterren? Hoewel de karakters van Lucille en Harold mooi beschreven worden hoe ze ieder op hun eigen manier omgaan met hun zoontje Jacob bleven de andere karakters wat aan de oppervlakte. Wat gebeurt er uiteindelijk met ‘de teruggekeerden’ als ze wederom sterven? Wie of wat zijn ze nu echt? De vragen die overblijven na het lezen van dit boek overheersen het euforische gevoel wat het bij anderen oproept. Vragen die niet of nauwelijks worden uitgewerkt en wat een gevoel geeft van een verhaal wat nog niet helemaal af is. Mott blijft hier iets teveel op de vlakte, karakters die net niet genoeg uitgewerkt zijn. Een boek wat overigens erg leesbaar is maar wellicht waren mijn verwachtingen ietwat te hoog gespannen.
Dit boek verschijnt op 27 augustus!!

Recensie van het boek de Teruggekeerden van Jason Mott in opdracht van Notjustanybook
Hij studeerde poëzie en literatuur aan de University of North-Carolina
De Teruggekeerden verschijnt op 27 augustus en is zijn debuut
Op een zonnige dag in augustus 1966 verdrinkt de achtjarige Jacob, zoon van Lucille en Harold Hargrave. Bijna 50 jaar later staat hij voor hun deur. Blakend van gezondheid, nog steeds 8 jaar oud.
En Jacob is niet de enige die is teruggekeerd uit de dood. Overal in de wereld duiken Teruggekeerden op, en al gauw zijn het er zo veel dat steeds meer mensen zich bedreigd voelen. Niemand begrijpt waarom het gebeurt, hoe het mogelijk is. Maar één ding is zeker: in de chaos die volgt zal iedereen uiteindelijke een keuze moeten maken
De teruggekeerden worden in kampen opgesloten ,de sfeer is grimmig en geeft de nodige spanningen.
In Arcadia gebeurt dat in een te schoolgebouw waar amper voorzieningen zijn.
Steeds meer mensen komen terug , de overheid staat voor een steeds groter wordend probleem, hoe lang blijft dit doorgaan?
Vreemd is dat er terugkerenden zijn maar lang niet alle overleden mensen komen terug.
De schrijfstijl is prettig om te lezen
Ik vond het een interessant verhaal het idee dat je geliefden en anderen mensen zouden terug keren uit de dood wat zou jij of ik doen als je er over na denk
Ik vond het een knap debuut van Jason Mott

Het zal je maar gebeuren dat op een dag bij je aangebeld word, je doet open en staat oog in oog met je "dode" kind. Hoe bizar wil je het hebben. Dit overkwam Harold en Lucille Hardgrave, in Arcadia. Hun zoon Jacob is op 15 augustus 1966 op achtjarige leeftijd verdronken. Vijftig jaar later wordt hij door inspecteur Martin Bellamy thuisgebracht, nog steeds acht jaar oud. Angst, verbazing, achterdocht, ongeloof en verdriet schieten allemaal door Harold en Lucille heen. Maar toch, ondanks twijfels, nemen ze hun zoon weer op in het gezin. Ze proberen zo "normaal" mogelijk verder te leven. Door deze vreemde situatie krijgen ze hun vitaliteit en invulling van hun leven weer terug.

Jacob blijkt niet de enige teruggekeerde te zijn. Overal op de wereld vinden deze terugkomsten plaats. Arcadia wordt een opvangcentrum voor teruggekeerden. Algauw komen er zoveel, dat de situatie volledig uit de hand dreigt te lopen. Het lijkt wel alsof de "doden" het van de levenden overnemen. De inwoners van Arcadia worden opstandig. Het wordt een chaos er moeten beslissingen genomen worden over hoe het nu verder moet. Iedereen is er mee gemoeid, overheid, politiek, de kerk, en de plaatselijke bevolking. Er is hier sprake van groepsgedrag en de mensen volgen. Niemand onderneemt iets en de problemen sudderen verder.

TOTDAT..............


Dit boek verschijnt wereldwijd op 27 augustus

Je kan het zo gek niet bedenken, of de getalenteerde Amerikaanse schrijver Jason Mott gaat nog een stapje verder. Hij droomde dat zijn overleden moeder levend teruggekeerd was naar deze wereld en met hem een gesprek voerde. Hij gebruikte deze droom als basis voor zijn debuutroman De Teruggekeerden.

Jason Mott heeft aan de “University of North Carolina” poëzie en literatuur gestudeerd.
Hij is de meest recente aanwinst van uitgeverij Harlequin en wordt meer dan waarschijnlijk een nieuw “goudhaantje”. Het boek verschijnt wereldwijd op 27 augustus.

In augustus 1966 verdrinkt de achtjarige Jacob, de zoon van het echtpaar Lucille en Harold Hargrave. Bijna 50 jaar later staat deze knaap opnieuw als achtjarige springlevend aan de deur van zijn ouders… Jacob is echter maar één van de zoveel Teruggekeerden, die allen hun leeftijd hebben waarop ze gestorven zijn. Niet iedereen is blij en verheugd met deze massale terugkeer. De sfeer wordt zelfs grimmig en de Teruggekeerden worden kort gehouden door de regering en in kampen ondergebracht. Het waarom van deze terugkeer van overleden mensen is volgens onze auteur niet zo belangrijk. Het gaat vooral over hoe de bevolking met dit fenomeen omgaat, ook op emotioneel vlak.

Deze originele debuutroman, of zeg ik thriller, bestaat uit een duister verhaal.
Het wordt zelfs af en toe somber, maar het blijft intrigerend en boeiend. Het boek is door een taalvaardig en fantasierijk auteur neergeschreven. Je voelt tijdens het lezen duidelijk de dreiging en de verwarring, precies alsof je zelf deel zou uitmaken van deze story. Wat zou ik doen, als mijn overleden ouders en zoon plots bij mij zouden aanbellen? Ik mag er niet aan denken, ik zou echt gek worden! Deze roman heeft me geraakt en doen nadenken. Jason Mott zal er ongetwijfeld blij om zijn.

4 sterren, ruimschoots verdiend. De filmrechten zijn ondertussen ook al verkocht en de opnames voor een televisieserie zijn reeds in volle gang. Een kaskraker in wording…