Doodstil valt het licht door de glas-in-lood ramen van het huis aan de Nieuwe Gracht naar binnen. Er klinkt een stemvork, de tonen worden gegeven en een volle v... » 

Doodstil valt het licht door de glas-in-lood ramen van het huis aan de Nieuwe Gracht naar binnen. Er klinkt een stemvork, de tonen worden gegeven en een volle vierklank ontstaat.
Enkele weken eerder kwam Rutger aan bij het conservatorium. Hij was hier nog nooit geweest, maar wist als vanzelf de weg. Hij zou auditie doen voor een vocaal ensemble geheten Encore; een 'triple kwartet', bestaande uit drie sopranen, drie alten, drie tenoren en drie bassen. Een soort heksencoven van dertien mensen, de twaalf zangers en de dirigent. Alleen niet met het doel om magie te bedrijven, maar om te zingen. Bij de tenoren was er nog één plaats vacant.
Hij had een goede stem en kon goed zingen. Mooi en hoog als een echte tenor. En die een tenor was wat ze zochten bij Encore. Quinten, de dirigent, gaf hem een hand.
Zo gezegd, zo gedaan. Encore ging een repertoire van drie verschillende missen en de O-antifonen van Herman Strategier instuderen. De missen waren Messe in F-dur van Joseph Friedrich Hummel, de Missa Brevis van Ton de Leeuw, 4-vocum inæqualium, Missa Brevis in d, van Wolfgang Amadeus Mozart en de 'Mis voor dubbelkoor' van Frank Martin. Het was het hoogtepunt van z'n leven. «