Hoewel ik het aan de ene kant mooi vind om eens te lezen over een cultuur die dichtbij is, maar toch ver van ons afstaat, wat weten we tenslotte van het leven in de voormalige sovjet unie... kan het verhaal me toch niet echt boeien. Het sleept zich maar voort en ik heb zelfs al stukken overgeslagen... Moet het uitlezen van mezelf, maar nee, toch niet helemaal mijn ding.

'Blijf bij ons' is het verhaal over Emma. Emma verhuist samen met haar vriend naar Oekraïne (Kiev) omdat hij daar een baan gekregen heeft. Emma kan er echter niet aarden en ze besluiten een datsja, een buitenhuis, op het platteland te kopen. Als het niet goed gaat in de relatie besluit Emma voor een langere periode naar hun datsja te vertrekken, om te kunnen nadenken. Dan vind ze daar een baantje als Engelse lerares, raakt ze betrokken bij de bewoners en zo komt ze aanvankelijk in een warm bad terecht.

Langzaamaan gaat de omgang tussen haar en de dorpsbewoners toch meer schuren. Zij woont daar, vertaalt af en toe wat boeken vanuit Nederland voor de centen en tuiniert voor haar hobby in de moestuin. Voor de mensen in het dorp is dat tuinieren echter een kwestie van overleven. Wat ook in de hele roman meespeelt is dat Emma altijd weg kan, zij heeft een zogenoemd ‘gouden paspoort’, terwijl voor de meeste Oekraïners de grens op slot zit.

Florence Tonk vertelt het verhaal over een vertwijfelde vrouw met een romantische verlangen naar een ander leven. Het verhaal wordt goed opgebouwd en schept tegelijkertijd een duidelijk beeld van de cultuur en historie van Oekraïne; het geeft je iets tastbaars mee over het leven in dat land. Over de gevolgen die grote, ingrijpende gebeurtenissen zoals de ramp bij Tsjernobyl nog steeds hebben op het alledaagse leven van de gewone Oekraïense burger. Het is een mooi, gemakkelijk te lezen boek wat dicht bij de werkelijkheid blijft.

'Blijf bij ons' is vooral een verhaal over het Rusland van weleer. Emma volgt haar vriend Rogier naar Kiev omdat hij daar zijn werk heeft. Ze kan het gemakkelijk combineren met haar eigen werk; vertalingen van en naar het Engels. In Kiev komt ze erachter dat ze niet gelukkig is, ze mist iets; de vrijheid, omgang en gesprekken met andere mensen. Ze leert wel Russisch, waar ze helaas vrij weinig aan heeft bij de overwegend Oekraïens sprekende bevolking. Als Rogier met het plan komt een datsja te kopen in een dorp gaat er een heel andere wereld voor haar open. In het kleine dorp leert ze de bewoners met al hun fouten en gebreken kennen, raakt ze het beklemmende gevoel kwijt en kan zich uitleven in een grote moestuin. Ze gaat een paar uur Engels geven op de plaatselijke school en komt daardoor in contact met een jong meisje.
De mensen, hun cultuur en geschiedenis worden uitvoerig beschreven waardoor het verhaal wat aan vaart mist en komt het pas tegen het einde goed tot leven als Emma daadwerkelijk een verhouding krijgt met een van de inwoners van het dorp. Op het geheim, dat niet echt duister is, wordt niet erg diep ingegaan en ook weer snel afgewerkt.

"Blijf bij ons" van Florence Tonk is een gemakkelijk te lezen roman. Het gaat over de levenvragen waar iedereen mee te maken krijgt, of het leven zich nu afspeelt in Amsterdam of Kiev of een klein dorpje in de Oekraïne. Als je ingeburgerd wilt raken in een bevolking, zul je volgens de regels van die bevolking moeten gaan leven en wat moeite moeten doen om je aan te passen. In Kiev kon Emma dat niet, maar op het platteland ging het haar vrij goed af, alleen vond ze daar de liefde bij een getrouwde man, waarbij ze al bij voorbaat had kunnen weten dat die niet levensvatbaar was. Aangrijpend vond ik de brieven van de opa van Lesya, een man die in het getroffen gebied woonde van de kernramp in Tjernobyl. Op last van de regering hebben hij en zijn vrouw hun verweesde kleindochter weg moeten geven aan haar andere oma omdat deze buiten het besmette gebied woonde. Hij heeft haar jarenlang brieven geschreven waarin hij beschrijft hoe het leven is op een plaats waar eigenlijk geen leven mogelijk is. Waar alles radioactief besmet is en hij alles en iedereen om zich heen ziek ziet worden en sterven. In iedere brief beschrijft hij hoe hij haar mist en hoopt dat haar leven beter wordt dan dat van hun zodat het offer van het opgeven van hun geliefde kleindochter niet voor niets is geweest.