Wat een prachtig onroerend spannend boek......een dikke pil maar geen moment saai je wil weten wat er is gebeurd in het leven vanvan amelia, een zoektocht van haar achterkleinkind naar het verhaal van zijn onbekende overgrootmoeder....een reis in de geschiedenis wat begint in spanje ten tijde van de burgeroorlog .communistisch rusland,nazi duitsland....tot aan de val van de muur.......over een hele sterke vrouw die heel veel ellende meemaakt....mooi geschreven ik vond het jammer dat het boek uit was....

Guillermo, een journalist, krijgt de opdracht om het levensverhaal van zijn overgrootmoeder Amelia Garayoa te schrijven, wat geen gemakkelijke opdracht blijkt te zijn. Het verhaal van Amelie speelt zich grotendeels af in Europa; ten tijde van de Burgeroorlog in Spanje, het regime van Stalin, het nazi-Duitsland en het fascistisch Italië. Je krijgt je een flinke brok geschiedenis te verwerken, maar het verhaal blijft boeien door de liefdes van Amelia.

Het leven van Amelia wordt beïnvloed door vier mannen. Haar echtgenoot, waarmee ze een verstandshuwelijk heeft aangegaan. Een revolutionair, waarmee ze wegvlucht en haar gezin in de steek laat. Een journalist, die haar voorstelt aan de Britse geheime dienst, en een nazi, die Hitler verafschuwt, maar trouw is aan Duitland.

Deze schrijfster heeft een zeer beeldende schrijfstijl, vanaf de eerste pagina laat het verhaal je niet meer los. Je leest het verhaal met een lach en een traan, en sommige stukken zijn toch wel heel gevoelig. Vooral sommige episodes van Pierre en Max, heb ik met de krop in mijn keel gelezen. Het leven van Amelia verandert grondig als zij wegvlucht met haar revolutionar en haar gezin in de steek laat. Je voelt haar blijdschap, haar verdriet, haar boosheid maar vooral haar innerlijke kracht. Soms vergeet je dat je fictie leest, zo levensecht voelen de personages aan.
Het is een dikke turf van meer dan 800 blz maar het boek blijft je boeien, met spijt heb ik de laatste pagina omgeslagen, en afscheid genomen van een indrukwekkend personage.
Echt een aanrader.

Ik lees veel en ook enorm graag maar wat me nog steeds een beetje afschrikt is een roman van meer dan 500 pagina’s … laat staan een klepper van 832 pagina’s. Maar toen ik de inhoud van de roman “ Zeg me wie ik ben” vernam ben ik om meer dan één reden overstag gegaan en moest en zou ik dat boek lezen.
In deze roman worden namelijk heel belangrijke gebeurtenissen uit de recente geschiedenis van mijn grootouders, en in mindere mate, mijn ouders beschreven. Met hun generatie verdwijnen de laatste ooggetuigen van o.a. de opkomst van het fascisme, de Jodenvervolging, het nazisme, de Spaanse burgeroorlog, allemaal gebeurtenissen uit de 20ste eeuw. Maar gelijktijdig met deze gebeurtenissen kende we ook de opkomst van het communisme. Het communisme met als nobel uitgangspunt gelijke rechten voor alle mensen zonder verschil in rang en stand.
Al deze politiek- historische gebeurtenissen beleef je in de roman “Zeg me wie ik ben” samen met een jonge vrouw, Amelia Garayoa, die voor haar grote liefde en het geloof in het communisme haar kind en man verlaat. Haar leven kent een heftig verloop. Haar streven naar een betere en eerlijkere wereld zal haar via Madrid uiteindelijk naar Berlijn brengen. Maar alvorens daar aan te komen zal zij in Moskou, Warschau, Milaan, Londen, Athene, Parijs, Mexico, Buenos Aires en zelf Cairo terecht komen. In deze steden zal zij mensen leren kennen die haar genegen zijn maar er zijn er ook die haar het liefst monddood of zelfs dood willen.
Het verhaal van Amelia Garayoa wordt in deze roman opgetekend door haar achterkleinzoon Guillermo, een in zijn werk en leven ontgoochelde journalist. Via hem vernemen wij het leven van zijn overgrootmoeder. Hij brengt haar levensverhaal via de 5 belangrijkste mannen in haar leven. Op deze manier is- deze op het oog zeer dikke- roman teruggebracht tot verteerbare leesproporties.
Het boek is vlot leesbaar en toegankelijk geschreven. Je hoeft niet historisch onderlegd of politiek geïnteresseerd te zijn om van dit boek te kunnen genieten. Daar zorgt de liefde, als rode draad, door Amelia’s leven wel voor. De schrijfster weet steeds de juiste sfeer op te roepen bij de gebeurtenissen. Het ene moment ben je in tranen, op een ander ogenblik huiver en gruwel je mee. Ik heb het boek zeer graag gelezen en heb er ook veel van opgestoken. Ik ben meer dan eens nieuwsgierig, naar meer achtergrondinformatie, aan mijn computer gaan zitten.
Mocht u me vragen waar kan je het mee vergelijken dan luidt mijn antwoord, met “Gejaagd door de wind” van de Amerikaanse schrijfster Margaret Mitchell. Wat mij betreft mag er best een verfilming van deze roman komen. Net als bij Scarlett O’ Hara zal ik mij volledig inleven in de rol van Amelia Garayoa. Maar als boekliefhebber moet ik er toch op wijzen dat het boek gewoonlijk nog sterker is dan de beste erover gemaakte film!