De cover is prachtig en spreekt tot de verbeelding, de donkere kleuren, het landschap, de raaf. Een mooi gekozen titel die je zelf als lezer kan uitbreiden naar ‘wie wind zaait, zal storm oogsten’. Precies waar het hier in het boek over gaat eigenlijk.

Hoe schrijf je een thriller in bijna vijfhonderd bladzijden zonder dat het een moment gaat vervelen? Wel, die kunst beheerst Nele Neuhaus. Wat een prachtige schrijfstijl heeft ze, echt vakwerk.
Twee moorden en een hele hoop verdachten om een boeiend verhaal over te schrijven en verschillende verhaallijnen, in heden en verleden, die door mekaar lopen. Dit alles zonder dat het verwarrend of saai wordt.
In het begin van het boek had ik het even lastig met de vele personages die meespelen in het verhaal. Daarom hield ik een lijstje bij met alle namen en relaties, tip voor mensen die moeilijk namen kunnen onthouden. Eens je vertrouwd bent met alle personen leest het boek als een trein. Ontzettend mooie beschrijvingen van de omgeving waar het verhaal zich afspeelt. Je kan je als lezer duidelijk een beeld vormen van de weide waar het in het verhaal allemaal om draait.

De twee rechercheurs von Bodenstein en Kirchhoff hebben allebei hun persoonlijk verhaal. Ze zijn mensen van vlees en bloed met al hun hebbelijk- en onhebbelijkheden, dit maakt ze zo tastbaar.
De andere personages waar het verhaal om draait zijn qua karakter ook zeer fijn uitgewerkt zodat ze de rol die ze toebedeeld krijgen perfect klopt. Echt een psychologische thriller van formaat door de personages die soms bizarre eigenschappen blijken te hebben.

Een deel van het verhaal speelt zich af in het verleden en komt hier en daar verweven in het verhaal naar boven om dan uiteindelijk samen te vloeien op het einde met het heden.

Wie heeft de moorden nu begaan? Er zijn een heleboel personages, en als lezer lijken die bijna allemaal potentieel schuldig, ze hebben allemaal wel één of andere reden. Dit wordt nog versterkt doordat in de loop van het verhaal bepaalde relaties tussen personen duidelijk worden.

Een aantal rare maar leuke wendingen tegen het einde van het verhaal maken het geheel nog spannender. De spanning blijft erin tot het einde. En het verhaal wordt mooi afgerond. Ook de epiloog is een mooi aanhangsel van het verhaal.

Zelden heeft een thriller van deze dikte mij zo kunnen boeien van de eerste tot de laatste letter. Nergens heb ik het gevoel dat het verhaal langdradig is of niet ter zake doet. Zelfs het aantal personen in het verhaal is, eens ze gekend zijn geen probleem, dat zorgt er juist voor dat het spannend blijft. Ik vind dit echt een top-thriller, dit zou zomaar echt gebeurd kunnen zijn. Mag voor mij gerust verfilmd worden.