Boek
Emily Dickinson (1830-1886), Amerikas grootste negentiende-eeuwse dichteres, schreef vanaf haar twaalfde tot kort voor haar overlijden brieven aan familie en vrienden. Aanvankelijk schreef ze in het makkelijk vloeiende proza van een jong meisje dat over ditjes en datjes kletst. Gaandeweg ontwikkelde zij in haar taal de unieke zeggingskracht, souplesse en humor waarmee zij op altijd weer nieuwe manieren iets wist te zeggen over God, de mens, de dood, de liefde en de natuur.
Vooral rond God en de dood waagde Dickinson zich in diepten waar de meesten van ons nog altijd voor terugschrikken. Zij gebruikte haar brieven tevens om min of meer terloops haar gedichten te presenteren, iets wat zij nooit onomwonden zou doen in een publicatie. Op deze manier werden haar correspondenten de ontvangers van briljante fragmenten uit wat na haar overlijden een indrukwekkend poëtisch oeuvre bleek te zijn. Tot nog toe is haar correspondentie mondjesmaat vertaald. Bert Keizer, groot bewonderaar van Dickinsons brieven en poëzie, koos en vertaalde voor deze uitgave de mooiste brieven. «
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
De schitterende schat aan gedichten die Emily Dickinson schreef kan niet genoeg worden belicht. Bert Keizer doet dit aan de hand van haar persoonlijke correspondentie. Hij publiceert deze en voorziet de brieven van een toelichting. De correspondentie laat hij vooraf gaan door een uitgebreide biografie waarin veel van haar mysterieuze levenswijze uit de doeken wordt gedaan. Emily Dickinson was een volkomen autodidact. Dat moest ook wel want ze leed aan een geheimzinnige ziekte waardoor ze zelden buitenshuis kwam. Zelfs het verlaten van haar kamer op de bovenverdieping van haar ouderlijk huis was voor haar al te vergelijken met een verre reis. Dus als er bezoek voor haar kwam gebeurde het regelmatig dat ze bleef waar zij was: in haar veilige kamer boven. Gek genoeg publiceerde Emily tijdens haar leven uiterst spaarzaam. Pas na haar dood op 55-jarige leeftijd vond haar zus die schat aan poëzie.
Bert Keizer komt de eer toe haar leven en werk te hebben herontdekt voor de huidige generatie. Jammer is wel dat zijn schrijfstijl soms wat afstandelijk overkomt.