Ieders biografie kent mislukkingen, maar in de levens van thuisloze mensen is de opsomming ervan veelal ontmoedigend. Bij velen is sprake van een langdurige en ... » 

Ieders biografie kent mislukkingen, maar in de levens van thuisloze mensen is de opsomming ervan veelal ontmoedigend. Bij velen is sprake van een langdurige en veelomvattende wanorde die niet zomaar is op te ruimen, niet zoals in de schuur of op de zolder van een huis. Daar zijn vele door henzelf niet te beïnvloeden factoren debet aan.

Deze hernieuwde bezinning op thuisloosheid is een nauwkeurige ontleding van de wanorde vanuit verschillende perspectieven, óók vanuit het oog dat de mensen er zelf op hebben. Alle gezichtspunten zijn gericht op één vraag: waar is een uitweg uit de maatschappelijke onherbergzaamheid?
De auteurs richten zich niet op ‘bereikbare huisvesting’, ‘nuttige dagbesteding’ of andere probleemoplossingen, maar graven de betekenis en consequenties uit van het onderliggende en verborgen probleem, dat van de ervaren maatschappelijke overbodigheid. Die analyse verheldert waarom alleen hoogwaardig contact – de presentiebenadering – het meest kansrijk lijkt. Een trouwe, authentieke en open aandacht biedt eindelijk uitzicht op sociale insluiting, eer en erkenning en die zijn van fundamenteler aard dan al het overwegend fysieke goed dat tot dusver getracht wordt te realiseren. Als de verlatenheid niet wordt gezien en erkend, blijft het elke ogenschijnlijk goede oplossing ondermijnen. «