Boek
Monique uit Wassenaar komt uit een Nederlandse familie met veel geld en aanzien. Ze besluit om een kind te adopteren en gaat naar Mumbai, India. Een hectisch land met een rijke traditie en cultuur. Daar wordt ze geconfronteerd met grote tegenstellingen tussen arm en rijk, met andere gewoonten en gebruiken. Zal ze zich staande weten te houden en een kindje adopteren? Milou, een franse journaliste werkt al jaren in Mumbai: ze onderzoekt de mensenrechten en schrijft daar artikelen over. Dyani is een geboren Indiase jonge vrouw en werkt als begeleidster op het adoptiebureau. Natasha is een lief, onbevangen vijfjarig meisje met smaragdgroene oogjes die voor adoptie in aanmerking komt.
Beleef mee hoe het adoptie plan van Monique door een aantal onverwachte, dramatische gebeurtenissen en verwikkelingen rondom het door Monique uitgekozen meisje Natasha bemoeilijkt wordt en hoe Dyani en Milou haar trachten te helpen. Lees de verrassende ontknoping die veel weg heeft van een who-done-it detective. Vrouw van het licht is een meeslepende roman over de zoektocht van Monique naar een adoptiekindje, maar ook over de ontmoeting van mensen met verschillende culturele en persoonlijke achtergronden.
«
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Vrouw van het licht gaat over de Wassenaarse schone, Monique, die besluit om een kindje uit India te adopteren. Als zij naar Mumbai afreist ontdekt zij daar dat er van alles niet in de haak is met het adoptiebureau en dus gaat Monique op onderzoek uit. Zo komt de Nederlandse in een Indiaas avontuur terecht in een poging om het schattige adoptiekindje Natasha te redden.
Dit boek van Milan Opmeer heeft een veel belovende verhaallijn en er worden filosofische vraagstukken gecombineerd met avontuur en spanning. Toch was het verhaal voor mij niet helemaal geslaagd. Zo waren de personages niet altijd even geloofwaardig en leken soms als een blad aan een boom van mening te wisselen. Het is ook wat vreemd dat het lijkt of Monique plotsklaps besluit om een kind te adopteren en vervolgens meteen naar India vertrekt om er een uit te zoeken; om een te adopteren moeten de meeste Nederlanders gemiddeld tussen drie en vijf jaar wachten en bovendien komen er zeel veel bureaucratische zaken bij kijken.
Al met al heeft Vrouw van het licht een interessant uitgangspunt maar maakt de belofte nog niet helemaal waar. Het lijkt een beetje of Opmeer iets te veel hooi op zijn vork heeft genomen en daardoor vormt het niet een echt soepel geheel. Aan de andere kant leest het wel lekker door en wordt de spanning tot het eind steeds hoger opgebouwd.