In eerste instantie dacht ik dat dit een saai verhaal zou worden. Het idee is dan ook vrij simpel. Een jongen heeft thuis een verzameling tropische vissen staan. Door omstandigheden moeten die weg, dus zit er voor Matti maar een ding op, en dat is de vis naar het aquarium in de stad te brengen.
Het is winter en de stad ligt aan de andere kant van een groot bevroren meer. Dus Matti moet de vis beschermen en heeft niet veel tijd om zijn doel te bereiken. Alles gaat goed, totdat hij op het ijs een meisje tegenkomt. Een meisje wat op de vlucht lijkt te zijn.

Eigenlijk is het verhaal simpel, maar sommige zinnen zijn echt wonderschoon en net zoals andere goede boeken heeft dit ook vele lagen. En dat raakte mij. Het ontroerde zelfs en dat heb ik weinig bij boeken. Ik zal er ook weinig over zeggen, maar voor mij was het een verhaal van hoop. Iedereen zal er wat anders in lezen, maar voor mij is dit boek van Jef Aerts een terechte Zilveren Griffel winnaar.