Achteraf denk je: had ik het maar anders gedaan; had ik hem of haarmaar meteen lik op stuk gegeven. Niet iedereen is daartoe echter instaat: we houden onze emot... » 

Achteraf denk je: had ik het maar anders gedaan; had ik hem of haarmaar meteen lik op stuk gegeven. Niet iedereen is daartoe echter instaat: we houden onze emoties in, we kroppen onze boosheid op en datkan leiden tot frustraties en nog erger trauma's. In deze bundel komenwe personages tegen die hiermee worstelen. We zien een vrouw diehaar woede en verdriet over haar doodgemartelde verloofde nooitverwerkt heeft, we treffen een man die verbolgen sterft omdat noch zijnvrouw, noch zijn zoon het de moeite waard vindt de reis naar hetziekenhuis te ondernemen. En we lezen over mensen die pas veel laterhun kwaadheid tonen, wanneer het totaal zinloos is: 'vertraagde' woedenoemt de auteur dit.Maar we zien ook mensen die er wel in slagen onmiddellijk te reageren:het meisje dat zichzelf in brand steekt om maar bij haar vermoordegeliefde te kunnen blijven en daarmee de dorpswoede trotseert, de mandie juist wel spontaan zijn vuisten gebruikt wanneer zijn familie in het geding is. En in Cambodja richt de dorpswoede zich op de krokodil die een prinses verslonden heeft... «