Ik ben fan van de schrijfstijl van Anja, dat steek ik niet onder stoelen of banken. Het boek wordt verteld vanuit Saskia en Wim en het cursief gedeelte zijn de woorden van Kathleen. Het boek bevat geen genummerde hoofdstukken maar is wel netjes opgesplitst. Er zijn drie grote delen die wel duidelijk een fase in het verhaal weergeven. Het verhaal van het gebeuren zelf, een kijkje in het verleden van Saskia en Wim en de uiteindelijke ontknoping.
De hoofdpersonages staan er echt tot in de details, hun functioneren, hun gevoelens. Heel diep, zo diep dat ze het van mekaar niet weten. Een schijnbaar perfect gezinnetje wordt verteerd door verdriet. Verdriet dat ze houden voor zichzelf. Hoe ver kan een mens gaan, hoe rekbaar is een menselijke geest?
Er is het verhaal van Wim en Saskia maar ook het verhaal van Kathleen die ook worstelt met een aantal dingen in haar leven. Mooi om te zien hoe menselijk dat allemaal is en het staat niet los van het verhaal van Saskia en Wim.
De manier waarop Anja de lezer door het verhaal heen leidt is zo subliem. Niets is wat het lijkt en dat wordt stilaan duidelijk. Een ui die je pelt om tot de kern te komen en ondertussen wordt het zicht soms vaag door het prikken van de ui waardoor de tranen rollen. Zo voelt het om dit boek te lezen. Anja raakt heel wat thema’s aan in het boek, ze schuwt niets. Regelmatig is hetgeen je leest erg schokkend en raakt ze de emoties van de lezer en zoals steeds weet ze me op het einde weer te verrassen. Het is geen van A naar B verhaal maar het gaat kriskras doorheen het alfabet om uiteindelijk niet bij Z uit te komen zoals je zou verwachten.
Het is voor mij de top van een psychologische thriller. Had best op de cover mogen staan want het is enorm goed. Anja Feliers heeft een enorme mensenkennis om haar personages zo sterk neer te zetten.