Boek
Vele hemels boven de zevende
Lou is twaalf, Eva zesendertig, Elsie tweeënveertig, Casper zesenveertig, en Jos eenenzeventig. Vijf mensen, met elkaar verbonden, vertellen hun verhaal. Over onverwacht geluk dat de dingen moeilijk maakt, over geheimen die te groot lijken, over de complexe kunst van het jong zijn, over obstakels die bergen worden, amper te beklimmen, over blijven proberen, tot waar geen mens meer verder kan.In Vele hemels boven de zevende vechten vijf uiteenlopende figuren meer met zichzelf dan met elkaar in dit bestaan dat belachelijk mooi en geweldig lastig is, allemaal tegelijk. Griet Op de Beeck heeft een indrukwekkend debuut geschreven. Met prachtige zinnen en oorspronkelijke observaties creëert ze niet alleen een stel intrigerende personages, maar schetst ze ook een treffend beeld van deze tijd. Vele hemels boven de zevende is een veelstemmige roman, die je onmogelijk vrijblijvend kunt lezen. Geestig, pijnlijk en ontregelend herkenbaar. Deze schrijfster is gekomen om te blijven.Griet Op de Beeck (1973) was tien jaar lang dramaturg in het theater. Daarna ging ze schrijven voor humo en voor De Morgen. Met dit overweldigende debuut verovert ze meteen een mooie plek in het literaire landschap.`Een hartverwarmende, niet te missen nieuwe stem uit België. tom lanoye`Een boek over ons gestuntel en onze pogingen om niet alleen te zijn: zo superieur geschreven, zo teder en kwetsbaar en bijwijlen ook zo geestig dat je hart ervan breekt en opspringt tegelijk. peter verhelst`In een overrompelende stijl wekt Griet Op de Beeck haar personages tot leven tot in de donkerste diepten van hun ziel. Toch kun je alleen maar van hen houden. Omdat je hen kent. Omdat je hen bent. U weet niet wat u gemist hebt voor zij begon te schrijven.rik torfs «
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Recensies van Vele hemels boven de zevende door Griet op de Beeck
Op zich heb ik dit boek wel met plezier gelezen. Hoewel dit niet "mijn soort" boek is. Voor mij persoonlijk zit er dan wat te weinig spanning in. Wel een ontroerend mooi verhaal. De vlaamse taal leidde mij in eerste instantie wat af, maar als je een tijdje leest valt dat niet meer zo op. Alle personages gingen echt voor me leven in dit boek. En het is ok gauw duidelijk wat ze met elkaar te maken hebben.
Één van de pluspunten van dit boek is de manier waarop het verhaal is opgebouwd: het zijn vijf verschillende tijdlijnen, die toch met elkaar verbonden zijn. Dit geeft een mooi effect en zorgt er niet voor dat je het verhaal niet meer kan volgen door het feit dat het verschillende verhaallijnen zijn. Het verhaal is soms wel te dramatisch. De hoofdpersonages hebben onrealistisch veel problemen, die soms te langdradig worden opgelost. Ik had ook de drang niet om voort te lezen en het boek blijft niet in je hoofd zitten.
Het leven van elke dag, hoe klein het ook is. Klein verdriet, dat voor wie het draagt onnoemelijk groot kan zijn, groot verdriet dat wordt verdrongen. Elk van de personages in het boek draagt zijn last. Ze komen allemaal aan het woord, en ieder heeft zijn eigen taal. Soms is het de monoloog, een andere keer een dialoog, het zijn herinneringen, gebeurtenissen, gevoelens. De schrijfster gebruikt een breed palet om de familie van Eva, Lou, Jos en anderen te leren kennen. Over taal en stijl niets dan goeds.
Je wordt niet vrolijk van dit boek. Alle personages zijn op een of andere manier ongelukkig. Bij Eva, die eerst aan het woord komt, loopt het helemaal uit de hand. Haar vader Jos wordt verteerd door wroeging, zijn huwelijk is waardeloos, net als dat van zijn andere dochter Elsie. Misschien, heel misschien, is zij de enige die uit deze poel van ellende ontsnapt door haar kunstenaar te volgen – waarmee ze natuurlijk haar kinderen en haar man de dieperik in duwt.
Ik zocht naar een lichtstraaltje, en vond er amper. De personages zijn gebroken mensen, zonder veerkracht, en dat maakt hen minder interessant. Ik geloof dat precies door het gebroken zijn van de persoon, er langs die breuk altijd wat licht naar binnen zal vallen.
