In november 1944 werd op het Plateau van Margraten begonnen met het begraven van meer dan twintigduizend slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Het waren voor... » 

In november 1944 werd op het Plateau van Margraten begonnen met het begraven van meer dan twintigduizend slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Het waren voornamelijk Amerikanen, maar ook Duitsers, Russen, Italianen en vele andere nationaliteiten. Ruim twintig hectare landbouwgrond veranderde in zeer korte tijd in een groot soldatenkerkhof. Wat de aanleg van de begraafplaats betekende voor de omwonenden, voor de grondeigenaren, voor mensen die dagelijks de dodentransporten zagen voorbij rijden en voor degenen die de stoffelijke resten van die duizenden, veelal jonge mannen, moesten begraven, leest u in dit boek. Er staan 41 geschreven portretten in, kleine biografieën van gewone, maar soms ook bijzondere mensen. Het zijn de herinneringen van mannen en vrouwen, blank en zwart, van dorpelingen tot officieren en soldaten uit de VS. Zelfs een voormalige Duitse krijgsgevangene komt aan het woord. Ze hebben allen één ding gemeen: hun herinneringen aan die tijd, meer dan vijfenzestig jaar geleden. Herinneringen die hen nooit hebben losgelaten. Nog niet eerder is een uitgebreid beeld geschetst van de betekenis van de aanleg van de Amerikaanse begraafplaats voor de omwonenden en voor degenen die er hebben gewerkt. De auteurs Jo Purnot en Mieke Kirkels vormden met Frans Roebroeks, Eugenie Jansen en Albert Elings het projectteam Akkers van Margraten. Zij verzamelden in 2008 en 2009 al deze verhalen en herinneringen en zorgden dat die zowel in dit boek als in de documentairefilm Akkers van Margraten werden vastgelegd. «