Tijd van oogsten

'Het is even zoeken. In de uitgestrekte polder lijkt alles op elkaar. Nieuwe wegen in de mist van een grijze winterdag. En dan ineens ligt daar onmiskenbaar het... » 

'Het is even zoeken. In de uitgestrekte polder lijkt alles op elkaar. Nieuwe wegen in de mist van een grijze winterdag. En dan ineens ligt daar onmiskenbaar het huis van een beeldhouwer.'
Paul van Vliet (1935) heeft voor dit boek gesproken met een aantal grote Nederlandse kunstenaars. Zij hebben twee dingen met elkaar gemeen: ze zijn onstuitbaar - in ontwikkeling, werklust, idee - en ze zijn de 65 gepasseerd. Wat wij van hen kunnen leren, is dat het laatste het eerste niet in de weg hoeft te staan. Sterker nog, leeftijd voegt iets toe: vrijheid en autonomie, ongehinderd door ambitie en druk van buiten.
De gesprekken hebben prachtige portretten opgeleverd. In het kunstenaarsleven wordt, net als in ieder leven, flink geworsteld. Maar, zo blijkt, niet bij de pakken neergezeten. De nestor van het gezelschap, Carel Kneulman (1915), verwoordt het aldus: 'Laat niets je klein krijgen. Leeflang, jong en groot. Hou het zicht op groeiruimte open.'
Natuurlijk gaat dit boek ook over het werk van Marinus Boezem, Dora Dolz, Loes van der Horst, Carel Kneulman, Nel van Lith, Herman Makkink, Jan van Munster, Pearl Perlmuter, Cornelius Rogge, Shinkichi Tajiri, Carel Visser en Auke de Vries. Het is onder meer ge ustreerd met afbeeldingen van hun sculpturen die in het najaar van 2006 zijn bijeengebracht op de groepstentoonstelling Tijd van Oogsten. Het boek geeft een beeld van hun eigenzinnige werk en van hun belang voor de Nederlandse kunstwereld. «