In de laatste jaren van zijn academische loopbaan aan de K.U.Leuven verwierf professor Lieven Dupont tegen zijn natuur in nog nationale mediabekendheid. Die vlu... » 

In de laatste jaren van zijn academische loopbaan aan de K.U.Leuven verwierf professor Lieven Dupont tegen zijn natuur in nog nationale mediabekendheid. Die vluchtige roem dankt hij aan zijn geesteskind de Basiswet van 12 januari 2005 betreffende het gevangeniswezen en de rechtspositie van de gedetineerden. Deze wet blijft ongetwijfeld de kroon op zijn uitgebreid maar vaak onopvallend beleidsondersteunend werk. In de wereld van het strafrecht en de criminologie is Lieven Dupont echter al decennialang een van Vlaanderens prominentste figuren. Bijna dertig jaar doceerde hij strafrecht aan opeenvolgende generaties Vlaamse juristen voor wie hij d referentie is zowel in het materieel strafrecht als in het penitentiair recht. Hij hanteerde zijn onbetwist juridischtechnisch gezag echter niet als schild tegen kritiek op het bestaande systeem maar integendeel als springplank voor een door criminologische inzichten verrijkte aanzet tot verfijning ervan of tot soms radicale verbeteringsvoorstellen. Dit jaar neemt Lieven Dupont afscheid van zijn Alma Mater. Naar aanleiding daarvan krijgt hij een Liber amicorum aangeboden. Het resultaat is een boek dat onmiskenbaar thuishoort op de boekenplank van al wie van dichtbij of van ver betrokken is bij het strafrechts en bestraffingswezen in Belgi. «