Dit boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel kijkt Ulrich terug op zijn leven in Bulgarije vanaf zijn jeugd tot aan zijn leven van dat moment. Het tweede deel speelt zich voornamelijk af buiten Bulgarije en de setting is meer hedendaags.
Ulrich is geboren en getogen in Bulgarije. Oud en blind geworden, overdenkt hij, in zijn armoedige en afhankelijke omstandigheden, de loop van zijn leven en wat hij daarin zelf tot stand gebracht heeft. Tegelijkertijd creëert hij min of meer al dromend zijn eigen leven en wat daarin tot stand gebracht zou kunnen worden. Op die manier maakt hij zijn leven van dat moment draaglijk en meer dan dat.
We zien tevens in dit boek iets van de Bulgaarse geschiedenis en de politieke wisselingen.

Solo is een vreemde roman, maar ook een knappe roman. Werkelijkheid en fantasie vermengen zich in deze roman. Vooral het tweede deel kent een ronduit magisch realistische stijl. Maar ook het eerste deel heeft die sfeer, zij het dat het verhaal zich daar toch meer in de werkelijkheid afspeelt. Een tamelijk trieste werkelijkheid. Het hele boek door voelt de sfeer trouwens aan als vervreemdend, bijna melancholiek. Het is moeilijk om dieper op de essentie van het boek in te gaan zonder de verrassende elementen teniet te doen.

Het magisch realistisch genre heeft doorgaans niet mijn voorkeur en zal dat ook nooit hebben. Toch bleef dit boek me vasthouden. De beschrijvingen van alledaags aandoende levens, de beeldende stijl, de fraai gevormde zinnen, het bleef me allemaal boeien. En ik wilde weten. In eerste instantie begreep ik de betekenis van het tweede deel niet. Pas nadat ik het boek gesloten en overdacht had begon ik te herkennen en de betekenis te begrijpen. Een heel origineel, fantasierijk verhaal.

Het boek Solo van Rana Dasgupta bestaat uit tweede delen en het is een zeer interessant boek om te lezen. In het eerste deel gaat het over de bijna 100-jarige Ulrich een scheikundige die is geboren in Bulgarije en door de jaren heen heel wat meegemaakt heeft zoals het communisme en de gevolgen hiervan. Zijn vader overlijdt al jong en Ulrich blijft alleen achter met zijn moeder. De politieke opvattingen die zijn moeder heeft vind Ulrich maar niets. Op oudere leeftijd wordt Ulrich blind en hij kan dit goed accepteren zoals hij alles in zijn leven heeft geaccepteerd. En zittend in zijn stoel overdenkt hij de gebeurtenissen in zijn leven zoals de mislukte chemie en de verloren liefde.
Het tweede deel gaat over het leven van drie jonge mensen na de val van het communisme, Boris, Irakli en Chatoena de zus van Irakli.
Irakli houd van gedichten maken en ontmoet Boris die een passie heeft voor de muziek en de twee vullen elkaar goed aan. Chatoena zoekt naar wat haar ooit is ontnomen en doet dat op haar eigen manier waar Boris en Irakli geen begrip voor kunnen hebben. Het is een verwarrende tijd maar de levens van Ulrich met deze jonge mensen lijken met elkaar verweven en allen beleven het op hun eigen manier.
Vond het leuk om iets van de politieke wisselingen en geschiedenis van Bulgarije te weten te komen met dit boek en kan het een ieder aanraden om te gaan lezen.

Solo is een boek om langzaam te lezen, zodat je er lang van kunt genieten. De bijna 400 pagina’s bestaan uit twee delen. Het eerste deel geeft ons een kijk in het leven van Ulrich, een in 1901 geboren scheikundige die leefde in de jaren dat er grote veranderingen plaatsvonden in Bulgarije. We blikken terug op het leven van deze bijzondere man, waarin niet alles liep zoals hij het graag gewild had. Daarnaast lezen we ook over de geschiedenis van Bulgarije, de opkomst van het communisme na de 2e Wereldoorlog en de gevolgen hiervan voor Ulrich. Hoewel Ulrich’s moeder vasthoudt aan haar politieke principes, volgt hij haar hierin niet. Hij waait liever met alle winden mee en kiest wat voor hem het best haalbare is. Dromen verdwijnen en Ulrich accepteert dit, zoals hij bijna alles lijkt te accepteren. Zelfs het feit dat hij op oudere leeftijd blind wordt geeft hem uiteindelijk het gevoel minder gestoord te worden door zintuiglijke indrukken, zijn geest brengt zijn eigen materiaal voort en zijn dagen zijn weer gevuld. Hij is weer jonger geworden. Het tweede deel van het boek laat ons kennismaken met het leven van drie jonge mensen in het tijdperk na de val van het communisme. Het is een tijd van verwarring en vervreemding. Boris, een begaafd musicus, Irakli en Chatoena, de zus van Chatoena zijn drie mensen die elk op hun eigen specifieke manier omgaan met de veranderingen in Bulgarije. De in een verlaten stadje opgegroeide Boris, wiens passie vioolmuziek is, ontmoet Irakli. Deze Irakli lijkt de tweelingziel van Boris te zijn. Twee mensen die elkaar aanvullen en compleet lijken te maken. Kunstenaars in de muziek en poëzie. Chatoena kiest een hele andere, onverwachte weg in het postcommunistische tijdperk. Zij zoekt naar wat haar ooit is ontnomen, maar doet dit op een manier waar zowel Boris als Irakli weinig begrip voor kunnen hebben. In deel twee raken de levens van Ulrich en deze jonge mensen op een onverwachte manier met elkaar verwezen. Ulrich geeft sinds hij blind is een eigen invulling aan zijn bestaan en maakt op zijn eigen wijze reizen vanuit zijn armoedige kamer in Sofia. Vooral dit tweede deel is op een surrealistische manier geschreven en zet je in eerste instantie flink op het verkeerde been. Uiteindelijk komen de twee delen op een absurde manier samen. Ik heb Solo met heel veel plezier gelezen en kan het iedereen aanraden die van surrealistische literatuur houdt.