Het Huys te Seyst en zijn formidabele parkaanleg werden in de jaren na 1680 volgens de nieuwste smaak gebouwd en aangelegd. Vanaf zijn ontstaan was het een veel... » 

Het Huys te Seyst en zijn formidabele parkaanleg werden in de jaren na 1680 volgens de nieuwste smaak gebouwd en aangelegd. Vanaf zijn ontstaan was het een veel besproken, geprezen maar ook gelaakte onderneming. De bouwheer, Willem Adriaan van Nassau, heer van Odijk en achterneef van prins Willem III, kocht in 1677 van de Staten van Utrecht de hoge, middelbare en lage heerlijkheid van Zeist en Driebergen. Met veel smaak en uit een ruime beurs werden huis en tuinen door de beste architecten uit die tijd ontworpen. De provincie Utrecht kende geen fraaiere en meer prestigieuze plaats. Gasten uit binnen- en buitenland staken in brieven en gedichten de loftrompet: Wy zyn te Zeist, ik zie 't Vorstelyk Gebouw.

De geschiedenis heeft het Slot en de omgeving niet ongemoeid gelaten. Na de illustere heren van Nassau waren het de bescheiden Herrnhutters die vanaf 1745 eigenaars werden van het complex en de beide pleinen voor het Slot lieten aanleggen. Voor de inrichting van het huis had de verandering van eigenaar weinig consequenties. Dat werd anders toen het huis en een gedeelte van het park in 1830 in bezit kwamen van de familie Huydecoper. Zij richtten het huis opnieuw in. De uitgestrekte tuinen achter het Slot gingen op de schop en werden in een bekoorlijk landschap herschapen. Weer stond Zeist bovenaan in aanzien en reputatie. Weer bewoonde een aanzienlijke familie het Slot. Pas in 1924 eindigde de particuliere bewoning. De aandacht kwam te liggen op het gebouw; het eens zo lieflijke park en de tuin werden bijzaak.

Het boek geeft in tekst en met nooit eerder gepubliceerde afbeeldingen inzicht in de manier waarop het Slot met zijn omgeving door de eeuwen heen door de verschillende eigenaren werd bewoond en gebruikt. Het laat veranderingen zien, verval en dreigende ondergang, restauraties maar ook hoop voor de toekomst. «