Het projectOnder onze graanvelden, zwerfwouden en ons urbane landschap woelen de restanten van talloze oorlogen, en niet alleen in Europa. Oorlogen brengen oorl... » 

Het projectOnder onze graanvelden, zwerfwouden en ons urbane landschap woelen de restanten van talloze oorlogen, en niet alleen in Europa. Oorlogen brengen oorlogen voort, en laten getekende, met bloed doordrenkte velden na van herinneringen en nachtmerries. Speurtochten naar de inspiratiebronnen van onze cultuur vullen de bibliotheken van onze – van elke generatie. Kiefers landschappen waarop hij dichtregels van Celan en Bachmann schilderde roepen vragen op. Beeldend kunstenaar Anselm Kiefer, dichter Paul Celan en dichter / schrijfster Ingeborg Bachmann, iconen van de beeldende kunst en poëzie, wat hebben zij gemeen, waar overlappen hun werken elkaar? Kan de beeldende kunst, kan de poëzie nog wel voortbestaan na Auschwitz? Oog in oog met een ongemakkelijk verleden leefden en werkten zij, zoals elke naoorlogse kunstenaar – van welke oorlog dan ook. Wat kunnen Oekraïense en Russische kunstenaars nu en later nog maken of schrijven? Deze vraag beheerste en vormde hun werkveld. Kiefers verf, aarde, stro, zonnebloemen, plantresten maar ook glas, as, beton, loden platen, steenbrokken en houtresten bespringen de toeschouwer, die weinig uitleg vindt bij de geciteerde dichtregels op de doeken. Celans en Bachmanns steeds complexer groeiende en gestapelde beeldspraak is zonder historisch en literair onder­zoek niet eenvoudig te duiden. Wat is hun belang voor de huidige generatie? Negeren of zelfs ontkennen van deze oorsprong kan niet anders dan het ontwortelen en doen afsterven van onze cultuur teweegbrengen. Dit roept daarom om een boek met foto’s van een speurtocht naar Kiefers verleden en werk, zijn banden met de poëzie van Celan en Bachmann, met reacties uit heden­daagse kunst en poëzie. «