Spannend boek. Prettig om te lezen.

Vanaf het begin hangt er een bepaalde spanning in de lucht, omdat je jezelf een aantal dingen afvraagt. Het is nog lang niet duidelijk waar het verhaal over zal gaan. De pleegkinderen hebben stuk voor stuk een grote plaats in dit boek. De samenvatting geeft echt niks weg in dit geval. Je kruipt tijdens het lezen steeds dieper in het verhaal en leeft met de personages mee. De spanning stijgt. Wat hen overkomt, wat ze doen en waarom, je ziet het voor je gebeuren. Dat zul je ook merken, wanneer je het boek gaat lezen. Je kunt het boek moeilijk even weg leggen.

Linda heeft een heel eigen schrijfstijl die ik bijzonder prettig vind.
Wat ik ook weer zo knap vond dat de verschillende verhaallijnen op een prachtige manier bij elkaar komen tegen het eind. Alles past dan mooi in elkaar. Ik heb vaak heel diep gezucht tijdens het lezen van een stuk. Dan was ik vertederd en soms heel erg verbaasd. Een andere keer was het gewoon afgrijselijk wat ik voor mijn ogen zag gebeuren en ik vroeg me af hoe ze daar bovenop zouden kunnen komen. Het einde was niet te voorspellen. Een thriller op zich, ik weet dat het zou kunnen gebeuren in de wereld waar in we leven, maar ik was heel geschokt ! Een knal-einde !!

Ik waardeer dit boek op 5/5 sterren.

De mooie cover van Schuilpaats maakt me nieuwsgierig. Wie is dat meisje en naar wat kijkt ze? Wat heeft de titel met het verhaal te maken? Het boek ligt heel prettig in de hand en voelt heerlijk zacht aan.
De proloog is meteen raak, heel spannend en laat de lezer achter met vragen zodat je geprikkeld wordt om verder te lezen.
De opbouw van het verhaal is heel duidelijk en gestructureerd, de hoofdstukken bevatten een datum zodat je direct weet in welke tijd je dit moet situeren. Aan de aanhef van het hoofdstuk zie je ook goed in welke verhaallijn je zit. Het boek wordt grotendeels verteld vanuit pleegmoeder Mayke afgewisseld met vooral het verhaal van Mus.

De karakters zijn zeer realistisch neergezet, geen overdreven karakterschetsen. Je voelt de warmte, overgave, bezorgdheid en liefde van Han en Mayke voor hun pleegkinderen, die allemaal een rugzakje dragen. De pleegkinderen zelf heeft ze ook mooi beschreven. Het zijn kinderen met een eigen interesse, eigen karakter. Ik vind de setting waar het verhaal zich afspeelt ook bijzonder mooi. Tijdens het lezen had ik het gevoel of ik zomaar in de boerderij en op het erf kon rondlopen.

Er heeft zich in het verleden van Mayke iets vreselijk voorgedaan, dat is duidelijk maar wat juist dat blijft tot laat in het verhaal verborgen. De spanning wordt heel geleidelijk opgebouwd. Daarbij komt het verhaal van Mus en ook van de drie zusjes.
Ik vind het knap hoe ze de verschillende verhaallijnen uit mekaar kan houden en hoe je als lezer dan stukje bij beetje ziet dat er verbindingen ontstaan tussen de verhaallijnen. Linda weet er behoorlijk de spanning in te houden. De ontknoping zit goed in mekaar en is verrassend.

Aan hetgeen Linda schrijft merk je duidelijk dat ze behoorlijk wat research doet voor haar boek en dat komt de kwaliteit ten goede. Voor mij is Schuilplaats een zeer goed verhaal dat helemaal in balans is. Je hebt er een fan bij Linda.

Dit keer ben ik iets minder enthousiast over deze thriller van Linda Jansma. Het verhaal over het pleeggezin en alle dagelijkse dingen is mooi om te lezen, maar meer een roman. De tweede verhaallijn heeft me heel lang gestoord, omdat het eigenlijk niks met het verhaal tot dan toe te maken heeft naar mijn idee. Ik wist niet wie Mus of Roy waren, omdat het verleden nog niet echt duidelijk is van Mayke, Han en Fay. Ook Nelleke is apart. Wanneer Mus op vrije voeten komt, dan komt er spanning in het verhaal. Al met al zeker een goed boek als je niet regelmatig echte thrillers lees. Dit valt wat mij betreft zeker niet onder het genre thriller. Sterren 3,5 maar afgerond naar een 4, omdat ik ook een roman lezer ben en dat gedeelte mij aansprak.

Ik had al meerdere boeken gelezen van deze auteur,maar dit was weer een goed boek van haar. Kan niet wachten tot het volgende boek.

Ik had hoge verwachtingen van dit vierde boek van Linda Jansma. Ik vond al haar boeken al geweldig en ik vroeg meaf of ze dat zou kunnen gaan volhouden met haar vierde. Ik kan zeggen van ja, dit boek overtreft de andere ruimschoots. Ik vond tweestrijd tot nu toe mijn favoriet, vanwege de mix spanning met emotie, maar schuilplaats staat er voor mij gevoel net wat boven. Allemaal even goed, maar deze toch net is beter. Geweldig boek, mooi geschreven, mooi verhaal en heel veel raadsels tijden het lezen. ik ben nu superbenieuwd naar haar volgende boek!!

Een actueel en beladen onderwerp nl. de pleegzorg en crisisopvang staan centraal in het nieuwste boek van Linda Jansma.

Het draait allemaal om Mayke en Han Goslinga, een warm gezin waar kinderen centraal staan. Ze wonen op een boerderij met veel dieren in het plaatsje Holwerd. Het is een prachtige schuilplaats en toevluchtsoord voor kinderen die beschadigd zijn op wat voor manier dan ook. Ze vinden daar de hoognodige rust. Mayke en Han, hebben zelf twee volwassen kinderen die het huis uit zijn. Nu geven ze al hun liefde aan zes pleegkinderen allen geplaatst door bureau jeugdzorg.

Op een dag krijgt Mayke een telefoontje van jeugdzorg met de vraag of ze drie zusjes een poosje onderdak kunnen bieden. Nikki, Nadine en Noelle, 14 en 2 jaar met nog een baby. Ze worden met open armen ontvangen. Maar dan komt ook de nodige spanning in huis. Nikki de oudste van de drie zusjes praat niet, dat zegt al genoeg. Ze blijken veel mee gemaakt te hebben. Fay een pleegdochter van 17, die prachtig viool speelt, gedraagt zich vreemd. Er gebeuren allerlei vreemde en onverklaarbare zaken in Holwerd en in en rondom het huis. Een man die jaren in de gevangenis heeft gezeten is weer terug in het dorp. En roept heel veel nare herinneringen en spanningen op. Mayke vind voetstappen in de sneeuw bij het kippenhok, deze zijn afkomstig van een man. Ze heeft het gevoel dat ze gestalkt wordt. De spanning wordt behoorlijk opgevoerd, er gebeurd van alles. Je wordt het verhaal in gezogen.

Het boek heeft twee verhaallijnen, die van Mayke en van Mus. Deze komen op het laatst op een bloedstollende manier bij elkaar. Je zit op het puntje van je stoel. Heel knap zijn de beschrijvingen van de personages, de prettige schrijfstijl en heldere taal. Dit alles bij elkaar een geweldig, mooi en spannend maar ook deskundig boek.

Ik heb er van genoten!!!

Op het moment zit ik in de romans,maar wilde gewoon weer eens even wat anders.
Ik vond het moeilijk welke ik zou kiezen,zeker toen ik zag dat bij dit boek zulke goede reacties stond.
Misschien vind ik het wel niet zo mooi omdat ik dit genre niet meer zoveel lees en dan......? ben ik de enige die negatief is....ja dag daar ga ik niet naar kijken hoor een mening is een mening.
Maar wat heeft dit boek me verrast zeg zo mooi hoe de kinderen omringt worden door de liefde van de pleegouders of het hun eigen kinderen zijn.
Maar zeker ook erg spannend tot het einde toe,ik heb me wat af zitten puzzelen in het boek zeg.
Gewoon top en ik denk dat het boek toch een plaatsje in mijn top tien gaat krijgen tussen alle romans.

Voor mij het eerste boek dat ik van Linda Jansma gelezen heb. Ik vind het als thriller niet goed.
De schrijfstijl is makkelijk, het leest makkelijk weg. Echter vond ik van spanning geen sprake. Ik heb geen enkel moment gehad dat het boek me meesleurde en de spanning opgebouwd werd.
Er werd gedurende 3/4 van het boek enorm aangehaald naar een gebeuren 4 jaar geleden zonder dat er ook maar ergens een tipje van de sluier werd opgelicht zodat je echt benieuwd werd en wilde weten wat er speelde.
Het werd voor mij zelfs op een gegeven moment zo vervelend dat ik het gevoel kreeg van 'Vertel hoe het zit, of hou er alstublieft over op!'.
Tegen het einde van het boek ontstond er bij mij een enorme verwarring ... Eén persoon bleken er twee te zijn... Vaag ! Ik zal wel ergens iets gemist hebben... Waarschijnlijk dus het gebrek aan spanning.

Vastberaden tilde hij de baby omhoog en keek enkele seconden naar het kleine lichaampje dat hij vasthield. Zo klein. Zo… zo breekbaar… Nee! Daar mocht hij niet aan denken! Hij blokkeerde zijn gedachten, richtte zich alleen nog maar op de wetenschap dat hij deed wat hij doen moest. Het was tijd om er een einde aan te maken. Definitief!

Schuilplaats vertelt het verhaal van Han en Mayke Goslinga. Samen met hun pleegkinderen, Bordercollie Triss en een heleboel dieren wonen ze in een grote boerderij in het Friese Holwerd. Han en Mayke zijn de pleegouders van zes kinderen Ilja, Fay, Mart, Timo en de tweeling Marinka en Simon. Daarnaast zijn ze de biologische ouders van de volwassen Anna en Chris.

In dit gezin is geen dag hetzelfde. Altijd gebeurt er wel iets, altijd klinkt er geschreeuw van kinderstemmen of is er ruzie om een kleinigheid. En ik zou het voor geen goud willen missen. Ondanks dat het niet onze eigen kinderen zijn.

Tijdens het boodschappen doen loopt Mayke oud bekende Lieuwe Posthumus tegen het lijf. Hij blijft naar haar staren en vanaf dat moment lijkt hij overal op te duiken. Het zit Mayke absoluut niet lekker, ze kan het niet van zich afzetten en wordt geplaagd door steeds heftig wordende nachtmerries uit het verleden.

Mijn gedachten gaan ineens terug naar vier jaar geleden. Toen had hij dat ook gezegd. Komt allemaal goed. Maar het was niet goed gekomen. Het was zelfs gruwelijk misgegaan. En nu… nu was hij er weer…

In februari krijgt Mayke opeens een telefoontje van Bureau Jeugdzorg, er is een crisissituatie, ze worden gevraagd om crisisopvang te bieden aan de zusjes Nikki (14), Nadine (2) en Noëlle (7 weken). Daar hoeven ze niet lang over na te denken en de meisjes worden liefdevol in hun gezin opgenomen. De meisjes zitten onder de blauwe plekken en kneuzingen en zijn getekend voor het leven. Vanaf het eerste moment valt op dat er iets met Niki aan de hand is, ze praat niet en de blik in haar ogen is totaal nietszeggend. Ze heeft een enorm verantwoordelijkheidsgevoel en verliest haar zusjes geen moment uit het oog. Mayke kan er de vinger niet opleggen en heeft een knagend gevoel in haar onderbuik en dat gevoel wordt steeds sterker.

Er is iets met haar, Han. Je zei net zelf dat wij nog niet half weten wat die meisjes hebben doorstaan. Ze zwijgt niet zomaar.

Ondertussen gebeuren er rare dingen en dochter Fay (17) gedraagt zich steeds vreemder, ze is afwezig, prikkelbaar en heeft geheimen voor haar ouders. Wat heeft ze te verbergen? Weet Fay misschien meer? Wanneer zoon Simon (11) niet thuiskomt van het vogels kijken breekt er totale paniek uit. Waar is Simon? Wat is er met hem gebeurd? Vinden ze hem nog op tijd terug?

Elke dag opnieuw denk ik eraan terug, vraag ik me af of ik het had kunnen voorkomen en elke keer opnieuw kom ik tot de conclusie dat dat had gekund.

Hoe zou alles gelopen zijn als ik anders gereageerd had? Als ik…

Wat is er toch gebeurd vier jaar geleden? Wat is er met Nikki, Nadine en Noëlle aan de hand?

Zal Mayke de waarheid achterhalen?

Ik heb enorm van Schuilplaats genoten, het verhaal had me vanaf de allereerste pagina in zijn greep en liet me niet meer los. Ik ben er zelfs stil van, met tranen in mijn ogen sloeg ik het boek dicht, wat een prachtig boek. Het boek bevat 38 hoofdstukken bestaande uit cijfers en data + tijd, kenmerkend voor Linda’s boeken. De hoofdstukken zijn geschreven vanuit meerdere perspectieven, vanuit pleegmoeder Mayke, een gedetineerde en pleegzoon Simon. De cover van het boek is mooi, past goed bij het verhaal en in de stijl van de covers van haar eerdere boeken.

Linda Jansma heeft een heerlijke eigen kenmerkende schrijfstijl, vlot, spannend en boordevol emoties. De zinnen lopen prachtig in elkaar over, kloppen en de fijne omschrijving van de omgeving zorgen ervoor dat je het helemaal voor je ziet. Vanaf het moment dat je aan de eerste bladzijde begint wordt je het verhaal ingezogen en wil je het boek pas weer wegleggen op het moment dat je het uitgelezen hebt. Linda Jansma heeft in Schuilplaats wederom karakters neergezet die staan als een dijk. Ze heeft zich goed ingeleefd in de hoofdpersonen en hun gevoelens en emoties goed overgebracht. Deze zijn zo mooi beschreven dat ik er kippenvel op mijn armen en tranen van in mijn ogen had staan. De karakters zijn levensecht, je leert ze echt kennen en voelt hun angsten. Linda weet er zelfs voor te zorgen dat je een beetje begrip op kunt brengen voor een gedetineerde. Schuilplaats is echt een achtbaan van emoties.

Het verhaal is deels gebaseerd op ware gebeurtenissen, wat het verhaal extra heftig maakt, het is dus niet ‘zomaar’ een verzonnen verhaal, het heeft me aangegrepen en ontroerd. Het verhaal zit perfect in elkaar, spannend vanaf de allereerste pagina, het verhaal kruipt direct onder de huid. Linda Jansma weet je lang in spanning te houden, beetje bij beetje kom je steeds iets meer te weten over Mayke en haar gezin en vallen er puzzelstukjes van de enorme puzzel in elkaar. Schuilplaats blijft tot het eind toe spannend, de eindjes komen pas laat samen. Wat is er vier jaar geleden toch gebeurd? Wat is er met Nikki, Nadine en Noëlle aan de hand? Wie is Lieuwe? En wie is de gedetineerde? En wat heeft Fay te verbergen? Vinden ze Simon nog op tijd terug? Wat hebben de verhaallijnen met elkaar te maken? Wat een wendingen! Maar dat kun je aan Linda wel toevertrouwen, ze weet je steeds weer op het verkeerde been te zetten. Schuilplaats heeft een einde wat je absoluut niet aan ziet komen, wat een ontknoping! Ik had kippenvel van top tot teen. Met Schuilplaats heeft Linda wederom bewezen waarom zij mijn favoriete Nederlandse thriller auteur is. Haar boeken bevatten alles wat ik van een goed boek verwacht, spanning, emoties, goede verhaallijn, alles past perfect in elkaar, een genot om te lezen. Ik hou van haar schrijfstijl. Op dit moment is Linda alweer druk aan het schrijven aan haar nieuwe thriller, wat ongetwijfeld ook weer een topper gaat worden. Het is de bedoeling dat deze medio maart 2014 zal verschijnen. Ik kijk er nu al naar uit.

Schuilplaats, een meeslepend verhaal, wat je vanaf de allereerste pagina in zijn greep houdt en niet meer loslaat, een prachtig boek, een mustread, aanrader!