Boek
De ruimtelijke ordening heeft zijn vanzelfsprekendheid verloren. Alom heerst onbehagen. Het onbehagen manifesteert zich in kritiek op: het beperkte inzicht in de echte ruimtelijke ontwikkelingen; het gebrek aan ontwerpvaardigheid op structuurniveau; de geringe besluitvaardigheid; de onmacht om plannen daadwerkelijk te realiseren. Een gemeenschappelijke factor achter deze kritiek is de spanning tussen de idee van strategische ruimtelijke planning, geworteld in de moderniteit, en de maatschappelijke ontwikkeling met zijn postmoderne karakter. Het gesprek hierover wordt bemoeilijkt doordat de taal van de ruimtelijke planning nog gebaseerd is op de hoogtijdagen van de ruimtelijke planning in Nederland. Het boek Planning als gesprek doet een poging om meer grip te krijgen op het spreken over ruimtelijke planning onder postmoderne condities.
Het boek mondt uit in een pleidooi voor aandachtige planning: een planning die wordt gekenmerkt door terughoudendheid en concentratie. Aandachtige planning richt zich op wat echt nodig is. Te veel planners en ontwerpers willen 'grand designs' realiseren. Aandachtige planning is geen pleidooi voor minder plannen, minder subsidies, minder regels, minder overheid, maar voor concentratie op het waarom achter plannen, regels en instrumenten. Daarbij blijft aandachtige planning geloof houden in de mogelijkheid van ruimtelijke kwaliteit.
Aandachtige planning is een 'zelftechniek' waarmee de samenleving zichzelf, hoe dan ook, doelen kan stellen. De benadering van planning als maatschappelijke zelftechniek zet planning in een nieuw licht. Het is geen exponent meer van het moderne project van de twintigste eeuw, maar een antwoord op de noodzaak tot reflectie die aan het begin van de eenentwintigste eeuw manifest is.
«
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Er zijn nog geen recensies voor dit boek.