Boek
Pizza della vita
Eens was hij de man die alles had: geld, status, een droomvrouw en een briljante carrière. * * *Alcoholist Rudolph den Hartog maakt sinds kort weer deel uit van de samenleving, voor de paar mensen die in hem geloven. Hij woont in het souterrain van een te slopen pand, met junk op leeftijd Frida als enige medebewoner. In ruil voor gratis wonen houdt Rudolph krakers buiten de deur. Zijn baantje als pizzakoerier versterkt de schijn van een hervonden leven. Als vriend Fons en zus Trudy hem echter confronteren met heden en verleden, wordt Rudolph gedwongen om zijn snel naderende dood en inktzwarte verleden onder ogen te zien. Met galgenhumor en bijtend sarcasme, maar ook door zich voorzichtig open te stellen voor vriendschap en ja, zelfs voor de liefde, geeft Rudolph tegengas. * * *'De grote kracht van Pizza della Vita schuilt in het personage van Rudolph den Hartog. Het leven dat hij leidt is niet bepaald alledaags, maar toch is hij een geloofwaardig, levensecht personage dankzij de vele kleurschakeringen die Ineke Fritz hem meegeeft. Als je hem leert kennen in zijn vele facetten - zijn harde en zachte kanten, zijn sarcasme en zijn kwetsbaarheid, zijn grote successen en diepe dalen - ga je onvermijdelijk een beetje van hem houden.' - - Mechteld Jansen, hoofdredacteur Literair Werk* * *Ineke Fritz werkte jarenlang als reclametekstschrijver. Sinds enige tijd legt ze zich toe op het schrijven van korte verhalen en romans. Haar roman De Achtertuin kwam op de shortlist van de Nieuwe Schrijversprijs 2009, een initiatief van AKO en Free Musketeers. Korte verhalen werden gepubliceerd in Het Parool en diverse verhalenbundels. Met Pizza della Vita debuteert Ineke bij uitgeverij Zilverspoor. «
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Recensies van Pizza della vita door Ineke Fritz
Ik had tranen in mijn ogen en een dikke keel toen ik de laatste bladzijde omsloeg. Het was alsof ik er bij was op dat moment in het verhaal. Ik was van deze man gaan houden tijdens het lezen. Wat een prachtige roman over iemand die weet dat zijn dood op de loer ligt. Je ziet zijn leven voorbijkomen wanneer hij terugdenkt. Je maakt kennis met de mensen die belangrijk waren in zijn leven en die hem maakten tot wat hij geworden was. Zelf had hij daar natuurlijk ook de nodige inbreng in. Op sommige momenten was ik blij mét hem om iets dat hij (onbedoeld) tot stand bracht en andere keren was ik verdrietig met hem. Je wordt als lezer enorm in het verhaal getrokken door de prettige schrijfstijl van de auteur, die de personages werkelijk tot leven brengt. Je leert ze kennen met al hun eigenaardigheden, die samengevoegd het verhaal maken tot wat het is: een prachtige roman over leven met de dood op de hielen. Het is een verhaal dat je na laat denken over de mens achter zijn buitenkant. Wat je ziet wanneer je naar iemand kijkt is niet altijd dat wat je aanneemt dat het is. Het is vaak zoveel meer dan dat. Dat leert dit verhaal.
De karakters zijn goed beschreven, waardoor het leven van de personages dichtbij de lezer kan komen. Je weet over wie je leest.
Een gedicht van Adriaan Roland Holst is bijzonder goed gekozen bij een passage waar hij met zijn vriend aan zee is en zich ook fijne dingen uit zijn jeugd herinnert:
'In zicht al van de dood werd zijn oud leven
helder en in de verte werd het lied
van toen hij nog een kind was aangeheven,
het blijde lied van lang voorbij verdriet.
Zo werd het nu vanuit de dood gezongen
uit jonge kelen: het lied van wel en wee.
Hij werd er luisterend van doordrongen;
eindelijk lag hij weer alleen aan zee.'
De titel van het gedicht is Het oude lied uit de bundel Een winter aan zee.
Ik ben enorm onder de indruk van dit boek en waardeer het met 5/5 sterren.
