"Als je nu terug zou komen ineens, dan kan ik je niet meer bijpraten. Ik heb teveel meegemaakt zonder jou erbij. Dat stemt me verdrietig. Mijn hoofd heeft telke... » 

"Als je nu terug zou komen ineens, dan kan ik je niet meer bijpraten. Ik heb teveel meegemaakt zonder jou erbij. Dat stemt me verdrietig. Mijn hoofd heeft telkens wel geweten dat je er niet meer bent, maar nu lijkt het door te dringen, alsof er nu pas een weten in mij is. Een beter weten, want natuurlijk wist ik het al. Maar nu beter.” Mariëtte Pouw (1970, klassiek homeopaat) neemt je in ‘Ontkoesteren’ mee in het ‘verwonderlijke’ proces van rouw. Ze schrijft over de beleving van ‘verwonding’ en ‘verwondering’ in zichzelf en de wereld om haar heen na het overlijden van haar partner en –kort erna- het verlies van haar baan. Het verhaal laat zien dat rouw een heftige reactie is op een heftige gebeurtenis en toch, dat dat het enige juiste is om te doen. Het verhaal omarmt en steunt in de herkenning. Het boek biedt vertrouwen, omdat je steeds voelt, ergens, dat het leidt naar beter, naar rijker en wijzer.‘Ontkoesteren’ is het verhaal van rouwzaam naar reinzaam, een verhaal dat bijstaat in een eigen periode van ontkoestering, van welk verlies dan ook. «