Een klassiek mooi boek, van een dito schrijfster, met een jammer eind. Net zoals dat bij De Heren van de Thee het geval was, moest ik ook hierbij echt even wennen aan de traagheid van schrijven, zoals die past bij schrijvers van vorige generaties. Maar eenmaal in dat 'tandje lager' werd ik beide keren er juist door gegrepen. Het verhaal kabbelt in een ontspannen tempo aan je voorbij, zodat je de tijd hebt om alle details die erin worden gegeven rustig op je in te laten werken. Het resultaat is, dat je langzaam maar zeker het gevoel krijgt, ook echt in de koloniale omgevingen te zijn, die ze beschrijft. Het einde ervan vond ik daarentegen teleurstellend en zelfs 'onaf'. Daardoor werd het boek in zijn geheel toch vooral een mooie reis op weg naar een tegenvallende eindbestemming.