Een hele mooie roman waar vooral het individuele gemis van een overleden Franse vrouw, ex-vrouw, moeder en zus centraal staat. Het boek leest heel vlot, er zit veel vaart in en de beschrijvingen en karakters van de hoofdpersonen en de buurten in en rond Amsterdam zijn heel duidelijk, beeldend en herkenbaar. De roman begint als Jeanne, een frele Francaise, is overleden is aan de ziekte ALS. Je volgt hoe haar man, ex-man, zus en zoon vechten met het verdriet en het eigenlijk alle vier vooral voor zichzelf houden.

Jeanne kent zowel haar man Matteo als ex-man Callum vanaf de middelbare school. Ze houdt van hen allebei maar kiest na de middelbare school om te gaan samen wonen met Callum, hij wordt chirurg en ze krijgen een zoon, Nathan. Door de vele uren die Callum in het ziekenhuis doorbrengt, strandt hun huwelijk en leeft Jeanne de laatste 15 jaar samen met Matteo. Callum krijgt in zijn volgende relatie nog een dochter, Olivia, het nu 15-jarige zusje van Nathan.

Vooral het terugkijken van zowel Callum als Matteo op hoe ze allebei op hun manier Jeanne als hun geliefde hadden kunnen behouden zijn heel mooi beschreven. Nathan is arts-assistent en wil ook graag chirurg worden, als hij de misstappen van zijn vader te horen krijgt is hij vooral trots op zijn moeder. Jeanne heeft de waarheid nooit aan Nathan verteld en nooit kwaad gesproken over Callum. Ook de zus van Jeanne, Julie, komt naar Amsterdam voor het testament en laat zowel Callum als Matteo inzien hoeveel Jeanne van beide mannen hield.

Het testament van Jeanne wordt pas een half jaar na haar overlijden geopend bij de notaris en daar horen de nabestaanden het beste plan van Jeanne om ook in de toekomst nauw met elkaar samen te werken en vooral de liefde naar elkaar te tonen.