Boek
Naar huis zwemmen
Wilbur is 1,50 meter, maar zou graag zo sterk en onoverwinnelijk willen zijn als Bruce Willis. Wilbur weet heel zeker: bij hem gaat alles fout. Zijn Ierse moeder sterft bij zijn geboorte, zijn Zweedse vader verdwijnt, zelf is hij dus te klein, en zijn eerste thuis is een couveuse. Als zijn grootouders hem naar Ierland halen, ervaart hij een beetje het gevoel een thuis te hebben en een vaderland. Maar zijn beste vriend komt in een opvoedingsgesticht terecht, zijn grootmoeder overlijdt bij een ongeval, en Wilbur weet: ik ben en blijf een loser. De charmante Aimee wil hem iets anders bijbrengen, namelijk dat hij het geluk eindelijk eens moet zoeken waar het voor het oprapen ligt, als hij maar zou kijken! De zo sympa¬thieke, levensonwillige Wilbur heeft een half leven nodig om te snappen dat je zelfs voor het geluk niet weg kunt lopen.
De lezer volgt Wilbur van Ierland naar Zweden naar Amerika, op het spoor van zijn verdwenen vader, en ontmoet met hem een caleidoscopische verzameling verknipte en toch o zo menselijke
personages.
Een bildungsroman over volwassenwording en zelfbewustwording, geschreven met een prachtig beheerste, subtiele humor.
«
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Naar huis zwemmen
‘Naar Huis Zwemmen’, door Rolf lappert
Wilbur Sandberg is een jongen van 1,50 meter, mager, bleek en hoogbegaafd. Hij krijgt het leven niet op een presenteerblad aangeboden. Verlies na verlies moet hij incasseren en de warmte en geborgenheid waarmee hij tijdens de eerste twintig jaar van zijn leven wél in aanraking komt, ontglippen hem bedroevend vaak. Zijn gelaten houding heeft een vervreemdend effect op nagenoeg iedereen in zijn omgeving. Hoewel hij als kind al water haatte en hij ‘zwom als een hond, nee, nog beroerder’ blz.9, heeft hij zich in het water laten vallen en is tot op de bodem gezonken. Hij wil niet terug de wereld in. Als Wilbur na het incident wakker wordt in een ziekenhuis herinnert hij zich de voorafgaande gebeurtenis niet.
De geschiedenis van Wilbur wordt afwisselend verteld in de eerste en de derde persoon. De hoofdstukken in de derde persoon beginnen met de toepasselijke titel van steeds weer een andere film met Bruce Willis in de hoofdrol. Zo heldhaftig en onverschrokken als Bruce Willis overkomt, wil ook de onfortuinlijke Wilbur zijn. Het verhaal gaat echter niet over Bruce Willis maar over de ontwikkeling van Wilbur naar volwassenheid. Hij groeit op bij zijn grootouders die hem uit een weeshuis in Amerika naar Kindrum in Ierland hebben gehaald. Zijn moeder is overleden en zijn vader lijkt van de aardbodem verdwenen. Als jong volwassene gaat Wilbur vanuit Ierland via Zweden op zoek naar zijn vader in Amerika
In zijn jonge leven ontmoet Wilbur op zijn pad een bonte verzameling meer of minder beschadigde mensen. Zoals daar zijn Alice Krugshank van het weeshuis Chestnut Hill in Amerika; zijn Ierse vriendje Conor; zijn pleegouders Pauline en Henry Conway; Colm; Matthew, een voormalig celloleraar; de vrienden uit het hotel; Aimee die hem zegt dat hij het geluk moet oppakken en Fedora de waarzegster, die hem laat zien dat zijn levenslijn zich splitst in twee richtingen waardoor bij Wilbur het bewustzijn ontstaat dat hij kan kiezen uit twee wegen
Ik heb met ‘Naar Huis Zwemmen’ een intens trieste , maar ongewoon krachtige roman gelezen over opgroeien met bindingsangst tegen de stroom van geluk in. Het verhaal geschreven door Rolf Lappert en vertaald door Jan Bert Kanon, kent een bijzondere diepgang die mij heeft geëmotioneerd. Rolf Lappert heeft op meesterlijke wijze aan elk personage in het boek een kwetsbaarheid meegeven die in het dagelijks leven vaak pas achter de voordeur gekend wordt, aan de schijn voorbij.
‘Ik vind het vreselijk dat die klootzak in zijn rode trainingspak mijn leven heeft gered. Je kunt een leven niet redden dat de geredde niet meer leven wil. Het is alsof je de vuilniszak terugbrengt naar degene die hem aan de weg gezet heeft en vervolgens vindersloon eist’ blz.60
Aan Wilbur de keuze om te verdrinken of naar huis te zwemmen.
‘Ik zwem als een hond, nee, nog beroerder. Maar ik zwem’ blz.486
Een allesbepalende slotzin van een fantastisch boek.
