'Volgens mij ben ik nog nooit eerder zo sceptisch aan een boek begonnen. Het Nederlandse antwoord op ‘Vijftig tinten’. Nou, laten we hopen dan dat hier wél een beetje inhoud in zit, want ik vond ‘Vijftig tinten’ helemaal niks! Maar aangezien ik hoorde wie er achter dit pseudoniem schuilging, was ik toch vastbesloten het te lezen.
En eerlijk is eerlijk, als je geen hoge literaire verwachtingen hebt, valt het niet eens heel erg tegen. Nee, echte inhoud is er niet. Een enigszins naïeve, meegaande jonge vrouw, Nadine, ontmoet een steenrijke, zeer dominante, verwende man, Daniel, en doet alles wat hij haar zegt te doen. Liefde zou ik het niet willen noemen tussen die twee, het is een extreme seksuele aantrekkingskracht van beide kanten.
Qua schrijfstijl en taalgebruik is het boek solide, helmaal niks mis mee. Ja, er komt veel seks in voor, maar geen erg extreme dingen. Het boek leest als een trein en je blijft nieuwsgierig genoeg om door te lezen. Gaat er nog iets spannends gebeuren? Het is precies zoals de uitgever (Anthos) zelf zegt: het gaat om puur leesplezier.
Lezend met dat in het achterhoofd, geen psychologische diepgang of ijzersterk plot, alleen leesplezier, is het een geslaagd boek. Ik snap waarom de auteur voor een pseudoniem gekozen heeft. Als haar eigen naam erop gestaan had, was ik teleurgesteld geweest. Nu niet. Mijn tip is daarom ook: probeer te vergeten wie zij is. Dan is het wel twee sterren waard. Om het plezier. Het beetje inhoud waar ik op hoopte, heb ik helaas niet gevonden.