Mijn vormen & Mijn gedichten

Mustafa Stitou 1974 debuteerde in 1994 met de bundel Mijn vormen. Veelzijdige onbevangen gedichten waarin natuur en harmonie ver te zoeken zijn en stadse chaos ... » 

Mustafa Stitou 1974 debuteerde in 1994 met de bundel Mijn vormen. Veelzijdige onbevangen gedichten waarin natuur en harmonie ver te zoeken zijn en stadse chaos overheerst. Ook de spanning tussen de Marokkaansislamitische en de westerse seculiere cultuur het karikaturale karakter van deze termen in acht genomen speelt in zijn debuutbundel een belangrijke rol. Maar op nuchtere lichtvoetige wijze. In het gedicht Zomaarcaf formuleert de dichter het zo Ik ben de jonge Marokkaan en zijn anderstalige gedachten Maar welke andere taal wordt hier bedoeld? Dat hangt van het gezichtspunt af suggereert de dichter andersheid is niet immanent maar resultaat van het perspectief. In zijn tweede bundel. Mijn gedichten1998 neemt Stitou het gedicht Zomaarcaf opnieuw op en voorziet het in de vorm van een gedicht van commentaar. Cruciaal is deze strofe Evenmin weet moeder waarvandaan ik kom wat weer ontroert als zij op mijn verzoek een poging doet schaamachtig glimlachend alsof ik haar versierMustafa Stitou 1974 debuteerde in 1994 met de bundel Mijn vormen. Veelzijdige onbevangen gedichten waarin natuur en harmonie ver te zoeken zijn en stadse chaos overheerst. Ook de spanning tussen de Marokkaansislamitische en de westerse seculiere cultuur het karikaturale karakter van deze termen in acht genomen speelt in zijn debuutbundel een belangrijke rol. Maar op nuchtere lichtvoetige wijze. In het gedicht Zomaarcaf formuleert de dichter het zo Ik ben de jonge Marokkaan en zijn anderstalige gedachten Maar welke andere taal wordt hier bedoeld? Dat hangt van het gezichtspunt af suggereert de dichter andersheid is niet immanent maar resultaat van het perspectief. In zijn tweede bundel. Mijn gedichten1998 neemt Stitou het gedicht Zomaarcaf opnieuw op en voorziet het in de vorm van een gedicht van commentaar. Cruciaal is deze strofe Evenmin weet moeder waarvandaan ik kom wat weer ontroert als zij op mijn verzoek een poging doet schaamachtig glimlachend alsof ik haar versier «