Boek
Meisje met negen pruiken is het ontroerende en ontwapenende dagboek van een meisje dat op jonge leeftijd vecht tegen een dodelijke vorm van kanker. Sophie van der Stap schreef een aangrijpend verslag over de 54 weken waarin ze chemotherapie onderging.Openhartig én met humor vertelt ze over doktersintriges en geroddel van zusters, kaal worden en wenkbrauwen stiften, daten en verliefd zijn op dokter K, pruiken shoppen en dansen in nachtclubs, maar ook over de gewenning, haar onzekerheden, angsten en, onvermijdelijk, de dood. Haar negen pruiken geven haar elk een ander gevoel en een andere persoonlijkheid, en helpen haar haar ziekte te overwinnen.Meisje met negen pruiken was een enorme bestseller in Nederland en Duitsland en zal ook verschijnen in het Frans, Italiaans en Portugees. Deze nieuwe editie is voorzien van een nawoord van Sophie, waarin ze beschrijft wat haar genezing haar heeft gebracht.Meisje met negen pruiken is het debuut van Sophie van der Stap (Amsterdam, 1983). Ze woont en werkt in Amsterdam. In 2008 verscheen haar tweede boek: Een blauwe vlinder zegt gedag, het langverwachte vervolg op Meisje met negen pruiken.Ze beschrijft het mooi, soms tussen neus en lippen door, soms expliciet.het paroolSophie is amusant, uitdagend en brutaal.dagblad de limburgerIk raad dit boek aan, niet alleen omdat het heel aangrijpend is, maar ook omdat het mooi is geschreven en soms zelfs grappig.elle van rijn, flair «
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Super boek, terwijl je het leest voel je de emoties opkomen. Vooral voor wat jongere meiden is het een mooi en inspirerend boek om te lezen.
Mooi boek. Je kunt er ingewikkeld over doen, over de behandeling en wat het met je doet. Je kunt het ook opschrijven, zodat andere mensen met dezelfde K-ziekte zich gekend voelen, en herkennen hoe ze zich kunnen voelen, en dat ze niet de enige zijn. Dat je mag vloeken, dat je je onzeker mag voelen. Schrijftechnisch vond ik het boek soms wat saai, maar nooit saai genoeg om niet door te lezen.
Mooi boek, werk zelf op een oncologieafdeling en herkende veel uit het verhaal van Sophie van der Stap. De beschrijving van de infuuspomp etc.
Voor mij was het een geweldig boek.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik van dit boek vind. Ik ben duidelijk niet zo enthousiast als Nathalie, maar ook niet zo negatief als Cynthia. Ik vind het dapper dat Sophie van der Stap haar verhaal heeft opgeschreven. Ik vind (denk) dat ze het hebben van kanker in al zijn kleuren (van kotsen tot blijdschap om een scan) laat zien. Ik kan me goed inleven in haar keuze voor de pruiken en hoe die als het ware gaan leven en een eigen persoonlijkheid krijgen. Ik ben het wel met Cynthia eens dat het veel om en over seks ging en dat leek eigenlijk niet goed te passen bij de rest van haar verhaal (de hoeveelheid dan).
Heel veel mensen zijn over dit boek lyrisch, maar voor mij viel het heel erg tegen. Ik had er heel erg veel van verwacht; een meisje dat strijdt tegen kanker en die haar leven "opfleurt" met diverse pruiken. Toch was het dat niet. Al vanaf de eerste pagina is de schrijfster heel erg negatief en aan het zeuren en ze ziet alles ook heel negatief, zelfs het uitzoeken van de pruiken. Ook is ze zeer op seksgeoriënteerd en haar doktoren ziet ze als mogelijke seksobjecten. Alles draait bijna om seks en dat stoorde me enorm. Kortom: voor mij een boek van een zeurderige, op seksbeluste auteur.