k heb dit boek deze zomer gelezen en ik vind het een erg mooi boek, Bijzonder want niet alles is even duidelijk. Het meisje heeft anorexia, dat merk je niet echt, alleen doordat ze vertelt over haar moeder die zit te zeuren, vindt zij dan, dat ze een keer wat moet gaan eten. Het stukje dat ze door de brievenbus van de buurjongen zit te gluren vind ik erg grappig en natuurlijk betrapt de buurjongen haar dan. Dat ze uiteindelijk een relatie krijgen is ook altijd niet even duidelijk. Maar daardoor is het boek juist zo leuk. Haar zusje is erg open en wil graag aandacht. Daardoor is het ook wel duidelijk waarom ze s'avonds wegglipt om naar café's te gaan. Het is een erg grappig maar tegelijkertijd droevig boek. Het huwelijk tussen haar ouders gaat niet goed, maar Lelle vertelt het grappig. Daardoor krijg je een heel ander beeld. Ik vind het altijd leuk als het vanuit de ikpersoon is geschreven want worden er zoveel meer gevoelens van de ikpersoon beschreven, zo ken je de hoofdpersoon veel beter. De andere personen wel wat minder maar dat vind ik niet zo erg. Om het kort samen te vatten: moet je gewoon een keertje lezen!