Boek
Kolonie van verschoppelingen
Een jaar tussen de leprapatiënten, nonnen, drugsdealers en gangsters
Papa gaat op kamp, zei ik tegen mijn kinderen. Dat had een kinderpsychologe me geadviseerd. Woorden als gevangenis en straf roepen gevaarlijke beelden op bij kinderen, legde ze uit. Maar het was geen kamp...
Het zit Neil White, journalist en uitgever van regionale tijdschriften, allemaal mee: fijn gezin, mooie auto, schitterend huis en glanzende carrière. Maar door zijn drang naar alsmaar meer, meer, meer komt hij in financiële problemen. Dan bedenkt hij een inventief plan om zijn banksaldo op peil te houden. Een tijd lang kan hij zo de schijn ophouden, tot de fraude aan het licht komt en hij veroordeeld wordt tot een jaar gevangenisstraf in een federale gevangenis. Maar dit is geen gewone gevangenis. De afgelegen kolonie in Carville, Louisiana, biedt ook onderdak aan de laatste leprapatiënten in de Verenigde Staten. Daar, te midden van leprapatiënten, nonnen en criminelen, begint het bizarste jaar van zijn leven. Hij sluit al gauw vriendschap met Ella Bounds, een tachtigjarige vrouw met lepra die al bijna haar hele leven in Carville verblijft. Zij, samen met een stoet aan kleurrijke Carville-bewoners, helpt hem te ontdekken wat echt belangrijk is in het leven: eenvoud, vriendschap en dankbaarheid.
Kolonie van verschoppelingen is het geestige en openhartige verhaal van een door geld en status verblinde man, die zijn lesje leert op een wel zeer onwaarschijnlijke plaats.
Neil White werkte als journalist en tijdschriftenuitgever. Hij woont in Oxford, Mississippi, waar hij een kleine uitgeverij runt. Ook schrijft hij toneelstukken en essays, en geeft hij schrijfcursussen.
www.scriptum.nl
Twitter.com/ScriptumNL
www.neilwhite.com
«
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Kolonie van verschoppelingen
Kolonie van verschoppelingen is een autobiografisch verhaal waarin de auteur Neil White vertelt over het jaar dat hij doorbracht in de gevangenis.
Hij moest deze straf uitzitten omdat hij zich schuldig had gemaakt aan bankfraude. Neil was een man die alles al had en bezat maar die nooit genoeg had en steeds maar meer wilde. Zijn image en uiterlijk was het belangrijkste in zijn leven.
Hij dacht in een gewone gevangenis te komen maar niets was minder waar toen bleek dat de afgelegen kolonie in Carville ook onderdak bood aan de laatste leprapatienten van de Verenigde Staten.
Neil vond dat hij hiermee veel te zwaar gestraft werd vooral omdat hij als de dood was voor besmetting. Al gauw laat hij zijn angst varen en dit komt vooral door de mooie vriendschap die hij opbouwt met leprapatiente Ella.
Ella is 80 jaar en is op haar 12e jaar al verbannen naar Carville.
Zij woont dus al 68 jaar op Carville en voor haar is dit haar huis.
Het boek is vlot geschreven in korte hoofdstukken wat het afwisselend maakt.
Je leert oa veel medegevangenen van Neil kennen maar het mooiste vond ik toch de hoofdstukken waar Ella in voor kwam. Neil leert zeker in dit jaar dat eenvoud, vriendschap en dankbaarheid het belangrijkst zijn in het leven maar in sommige hoofdstukken vind ik af en toe toch nog dat zijn ego iets te groot is naar mijn zin. Bijvoorbeeld sommige hoofdstukken over zichzelf en zijn grootouders hadden voor mij vervangen mogen worden door hoofdstukken met Ella.
Misschien komt Neil White nog wel met een boek over het leven Ella en
dat ga ik dan zeker weer lezen.
