De eenzaamheid van het hoofdpersonage is gedetailleerd beschreven. De eenzaamheid hou je gedurende het hele verhaal in je hoofd. Door alle details kan je je goed inleven in het verhaal en dat maakt het ook spannender. Je voelt mee met het personage dus wanneer ze bij vrienden is heb je een rustig gevoel, maar wanneer ze alleen is voel je je koud zoals zij. Ik heb het boek snel uitgelezen omdat het moest. Zou ik geen dateline hebben gehad, had ik het waarschijnlijk niet uitgelezen. het was een mooi onderwerp en een mooi verhaal, maar het was wat langdradig. De tekeningen in het boek zijn een mooi extraatje. Ik heb ervan genoten maar het was niet het beste boek dat ik al gelezen heb.

De cover laat een afbeelding zien van een ingelijste foto op een achtergrond van zeewier.
De afbeelding op de foto is niet erg duidelijk en er liggen waterdruppels op. Ik had de neiging om deze druppels weg te vegen.

Het voorwoord op zwarte bladzijden geeft meteen de toon weer:
'Er was eens een goudvis en die goudvis was een meisje.
De oude vrouw had haar in een vissenkom gestopt en hield haar daar.'

Wat een fantasie! Een heel bijzonder boek dat je meeneemt naar een andere wereld.
Een gevoel van eenzaamheid overvalt me al na het lezen van de eerste bladzijden en dat gevoel heb ik lang gehouden, maar het was een mooi gevoel.
Het lijkt een beetje op een sprookje, een beetje een fantasy-verhaal met een knipoog naar de werkelijkheid. (Niet andersom)

De verhaallijn over Filia en de verhaallijn over haar oma wisselen elkaar af door de keuze van een andere letterkleur, waardoor het boek prettig leest. Een overeenkomst met een echt dagboek zijn de doorhalingen in het dagboek van oma.
De verhaallijnen passen goed bij elkaar ondanks de verschillen van de karakters.
Maar ook Kay en Filia hebben een soort van overeenkomst: ze leven in een vissenkom, ieder op een andere manier.
Vergelijkbaar met 'Twintigduizend mijlen onder zee' van Jules Vernes, waar ook de bezoekers niet mochten vertrekken, omdat een geheim bewaard moest worden. Toevallig het lievelingsboek van oma?

Saskia Maaskant heeft de personages goed weergegeven en ze zijn zeker geloofwaardig neergezet.
Het verhaal zit goed in elkaar en het is weergegeven in een mooi vormgegeven boek met prachtige tekeningen die ook doen denken aan 'Twintigduizend mijlen onder zee'. Een verhaal over een meisje dat beetje bij beetje kennismaakt met de wereld om haar heen.

Wat je met woorden kunt doen:
'En daarom spreekt men van het “dierenrijk” en het “mensdom”.
Deze auteur heeft zeker de kracht om zich goed te kunnen verwoorden.
Terwijl ik de laatste bladzijden las, voelde ik duidelijk een deining...

Ik heb enorm genoten van dit boek en waardeer het met 4 ½ /5 sterren **** ½