Na het einde van deel 1 keek ik best wel uit naar deel 2. Marie is gewoon een heel fijn personage om over te lezen. Toch kon ik ondanks dat niet echt in het verhaal komen, waardoor ik op een gegeven moment ben gestopt. Het voelde dubbel, omdat ik aan de ene kan wel wilde weten hoe het verder ging en me aan de andere kant ergerde aan het verloop van het verhaal. Misschien om het in het Duits was, dat ik niet de moed kon opbrengen om verder te gaan. Wellicht dat ik het op een ander moment nog eens probeer.

Ik zal proberen zonder spoilers te geven toch uit te leggen waarom ik het boek niet heb uitgelezen. Het boek begint heel gelukkig; Marie en Michael en zijn bij elkaar, hebben een groot stuk grond, bedienden en Hiltrud woont dichtbij op een idyllische geitenboederij. Het klinkt op dat moment nog heel erg als het happy end die Marie en Hiltrud na al die tijd wel verdiend hebben. Maar dat geluk is van korte tijd, want het duurt niet lang of het ene drama volgt het andere op om vervolgens door nog meer ellende opgevolgd te worden. In deel 1 was dat ook wel het geval, maar het verschil tussen de twee delen is dat er naar mijn gevoel niet echt een doel is. Misschien had ik nog verder door moeten lezen dan de eerste 128 bladzijden, maar de moed zonk me gewoon in de schoenen. En de zin om verder te lezen werd bij iedere hunkering naar geld en macht kleiner.

Daarnaast vond ik de nieuwe personages ontzettend irritant! Op de een of andere manier wekte ze de indruk dat eigenlijk alle mensen om Marie heen het op haar voorzien hebben. Dat ze haar stuk willen maken en daar gruwel ik van. Het was een beetje te veel voor het gevoel van realiteit, hoewel ik het me tevens kan voorstellen dat die mensen bestaan. Maar of die allemaal op het pad van één iemand komen, ik betwijfel het.

Het was niet alleen maar kommer en kwijl, alleen vond ik de pluspunten op dit moment niet genoeg om verder te lezen. Ik vind het historische aspect aan dit boek heel mooi en goed. Iny Lorentz laat de wereld van 1404 ook in deel 2 weer heel goed zien. De omgeving, de mensen en de kledendracht zijn erg goed uitgewerkt, waardoor je als ware naast Marie staat, terwijl ze alles mee maakt.

Ook de hoofdpersonages blijf ik fijne mensen vinden. Hiltrud is eigenlijk wel mijn favoriet, ze is aardig, gemoedelijk en heeft altijd raad. Ze staat ook altijd achter Marie, wat ontzettend knap is als je bekijkt wat Marie allemaal heeft moeten doormaken.

Ondanks dat ik het niet heb uitgelezen, moet ik wel zeggen dat het een mooi boek is, mits je tegen de gruwelijke hardheden en tegenslagen kan die in dit boek voorkomt. En ik ben daar schijnbaar niet tegen opgewassen, maar gelukkig heb ik een rijke fantasie dus ik vul de rest van het verhaal zelf wel in. ;-)