Je zult nooit meer alleen zijn

Wilma en André Samuelsz wilden dolgraag een kindje, maar op natuurlijke wijze zat dat er voor hen niet in. Ze besloten, een aanvraag voor adoptie in te dienen e... » 

Wilma en André Samuelsz wilden dolgraag een kindje, maar op natuurlijke wijze zat dat er voor hen niet in. Ze besloten, een aanvraag voor adoptie in te dienen en dat bleek heel wat voeten in de aarde te hebben. In dit boek beschrijven ze heel openhartig, welke weg ze hebben moeten gaan voor ze hun dochter Roos eindelijk in de armen konden sluiten. Roos was twee jaar en negen maanden toen ze eindelijk thuis kwam. De wachttijd voor Wilma en André was precies even lang. Zij hebben dan ook eigenlijk al vanaf haar geboorte op haar gewacht. Opmerkelijk in dit boek is, hoezeer ze zich vanaf het begin ouders van Roos hebben gevoeld. Roos lijkt zelfs op haar vader. Toch ging het niet allemaal van een leien dakje, ook de opvoeding niet. Maar ze schromen niet, om ook die periodes met de lezer te delen.

'Je zult nooit meer alleen zijn' is een ontroerend boek. Tevens is het een soort handleiding voor adoptie in theorie en praktijk voor ouders die de lange weg naar adoptie nog moeten gaan. En daarnaast kweekt het begrip voor mensen als Wilma en André, die zoals zovelen heel graag een kleintje in hun nabijheid zien opgroeien.

Wilma en André hebben veel gelezen over adoptie en over China. Tevens hebben ze veel gesproken met geïnteresseerden en deskundigen over de adoptie van Roos. Met dit boek laten ze zien, dat mensen die eenzelfde traject af willen leggen, er niet alleen voor staan. Het boek is zeker ook geschikt voor familie, vrienden en kennissen van adoptieouders.
«