De vaderlandse geschiedenis heeft Mgr. Honoré van Waeyenbrgh (1891-1971) vele rollen toebedeeld: veteraan van de Grote Oorlog, rector magnificus van 's werelds ... » 

De vaderlandse geschiedenis heeft Mgr. Honoré van Waeyenbrgh (1891-1971) vele rollen toebedeeld: veteraan van de Grote Oorlog, rector magnificus van 's werelds grootste katholieke universiteit en verzetsheld uit de Tweede Wereldoorlog. De taalperikelen van de jaren zestig maakten aan deze heroïsche status bruusk een einde. Met zijn nieuwe titel van ererector magnificus op zak nam Van Waeyenbergh verbitterd afscheid van Leuven.

De rector hield zich vaak op in de vuurlinie. Met hand en tand verdedigde hij in de Tweede Wereldoorlog de autonomie van 'zijn' universiteit en slaagde er wonderwel in een langdurige sluiting te vermijden. De vaderlijke gestrengheid waarmee de rector zijn studenten poogde in de hand te houden, stond in schril contrast met zijn hang naar vernieuwing en moderniteit. Door zijn alomtegenwoordigheid, zowel in de eigen stad Leuven als ver daarbuiten, verhoogde de rector ontegensprekelijk de zichtbaarheid van de universiteit. Er drong zich wel een nieuwe bedrijfscultuur op. Er er waren hervormingen nodig en een nieuw evenwicht tussen de taalwetenschappen. In het Belgische huishouden traden de eerste scheuren op, wat zou uitlopen op de splitsing van de universiteit.

Het hoeft geen betoog dat het archief van Van Waeyenbergh een schat aan informatie bevat voor een nieuwe generatie historici. Net als de rijke fotocollectie illustreren enkele stukken van nationaal belang de waarde van het archief. De inventaris vormt de langverwachte sleutel tot dit archief dat zo lange tijd met geheimhouding werd omgeven. «