Dit is de tweede keer dat ik dit boek heb gelezen. De eerste keer was tijdens de NS publieksprijs en nu was het tijd voor een tweede keer. Kijken of het nog net zo spannend.

Rosalie overleeft een vliegtuigcrash door haar voorspellende dromen, want ze neemt de vlucht die ze zou moeten nemen niet. Haar man Jeroen, neemt het allemaal niet zo serieus en gaat met het vliegtuig mee dat hen in eerste instantie naar huis had moeten brengen, na een wel verdiende vakantie. Het vliegtuig stort vlak voor Amsterdam neer en dat is het begin van een achtbaanperiode.

Ze droomt als ze thuis is namelijk nog een voorspellende droom, er staat iets vreselijks te gebeuren op een feestdag in Amsterdam. Ze vindt dat ze er iets aan moet doen en stapt naar de politie. Zoals zo vaak wordt ze niet geloofd, maar omdat ze vindt dat het haar verantwoordelijkheid is om haar medemens te beschermen gaat ze zelf op onderzoek uit. Of dat zo’n goed plan is…

Het is een spannend boek en wat ik er vooral goed aan vind – en tevens beangstigend – is hoe Rose wordt behandeld als ze in het rechtssysteem terechtkomt. Het punt waar men je verdenkt van terrorisme en er geen rekening meer met jouw gevoelens wordt gehouden, maar die periode maakt het boek erg sterk. Tijdens de eerste keer dat ik het boek las, vond ik die periode verschrikkelijk om te lezen. Ik kon me niet voorstellen dat het echt zo zou gaan. Nu ik het een tweede keer heb gelezen en wist wat er ging komen, voelde het veel realistischer dan de eerste keer (en het kwam ook minder heftig en vreselijk over).

Zeker een aanrader! En nu ga ik opzoek naar de andere thrillers van Simone.