Boek
Ik was twaalf en ik fietste naar school
Sabine Dardenne is twaalf jaar oud als ze door Marc Dutroux en zijn handlanger van haar fiets wordt gesleurd, in een busje wordt gedrogeerd en naar een onbekend huis wordt gebracht. Wat Sabine Dardenne daar moet ondergaan is vreselijk. Na een paar dagen wordt Sabine naar een kelder overgebracht, waar ze in de tijd die volgt steeds weer wordt lastiggevallen door Dutroux. Aan het eind van haar gevangenschap krijgt ze gezelschap van Laetitia Delhez en enkele dagen later worden de meisjes door de politie bevrijd.'Ik was twaalf en ik fietste naar school' is een buitengewone getuigenis van een ongekend sterke jonge vrouw die tachtig dagen doorbracht in gevangenschap voordat zij van de dood werd gered. Sabine Dardenne schreef dit boek opdat de stem van de slachtoffers eindelijk gehoord zal worden en de fascinatie voor deze monsters voor altijd zal verdwijnen. «
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Recensies van Ik was twaalf en ik fietste naar school door Sabine Dardenne & Marie-Therese Cuny
Goede verhaallijn en een meeslepend verhaal, maar vooral heel triest dat het allemaal waargebeurd is.
Een jaar voordat ik dit boek heb gelezen heb ik het boek: "De diefstal van mijn jeugd". Van Natascha Kampusch gelezen. Hierdoor lagen mijn verwachtingen misschien wat hoog en is daardoor het boek een beetje tegen gevallen. Hoewel je beide boeken eigenlijk niet kunt vergelijken 80 dagen tegenover 3096 dagen.
Een boek dat je zeker moet gelezen hebben. Het geeft je echt meer inzicht wat er achter de muren gebeurde en hoe ze gemanipuleerd werd. Het geeft ook heel mooi aan hoe sterk ze was op die jonge leeftijd.
Wat een aangrijpend boek. Na het lezen had ik eigenlijk maar 1 gedachte; Wow!! Ik vond het absoluut niet afstandelijk en ben alle pagina's vreselijk onder de indruk geweest van Sabine's verhaal. Ik vond het ook prijzenswaardig dat ze vooral haar verhaal wilde vertellen en de vreselijke dingen op het gebied van misbruik weggelaten zijn. Ze vertelde wel dat ze weer naar boven moest, maar verder werd niets verteld. Dat hoefde ook niet, want het verhaal is op zichzelf al vreselijk genoeg. Zeker omdat de 4 vermoorde meisjes (waaronder An en Eefje) ook nog aandacht krijgen in het boek. Om te huilen dat slechts Sabine en Laetitia bevrijd worden.....
Naast Eragon ben ik nu ook nog in dit boek bezig. Eerst twijfelde ik omdat de recensies niet allemaal even denderend zijn (ik lees vaak dat het boek nogal afstandelijk is, alsof het lijkt dat zij het niet allemaal mee heeft gemaakt), maar eigenlijk werd ik vanaf het begin af aan het boek ingezogen en wil ik steeds maar verder lezen om te weten hoe het verder gaat en wat ze nog meer moet doorstaan. Voorlopig even 3 sterren, maar dat wordt misschien nog meer.
Wat een afgrijselijk verhaal zeg. Wat heeft zij een hoop te verduren gehad, ik vind het heel knap hoe ze er nu mee omgaat, ze komt op mij over als een sterke vrouw. Verder ben ik het eens met de reactie van Sabine hieronder, als ik kijk naar hoe het boek geschreven is vond ik ook dat er veel herhalingen inzaten en af en toe wat warrig geschreven. Alleen in de brieven aan haar moeder en in het stukje dat ze na acht jaar terugging naar de kelder kon ik me meer inleven in haar gevoelens. Ik hoop dat het haar goed gaat.
