Boek
Het kleine meisje van meneer Linh
`Meneer Linh luistert naar de stem van de dikke man, de stem die hem zo vertrouwd is, ook al zegt hij dingen die hij niet begrijpt. De stem van zijn vriend is diep en hees. Hij lijkt langs stenen en enorme rotsblokken te schuren, als een beek die van de berg afstroomt en in de vallei pas hoorbaar wordt, lacht, af en toe kreunt, en hardop praat. Een muziek die bij het hele leven hoort, bij de zachtheid én de scherpe kanten ervan. Meneer Linh ontvlucht zijn door oorlog geteisterde land, op zoek naar een betere toekomst voor zijn kleindochter. Zijn kamergenoten in het asielzoekerscentrum drijven de spot met zijn liefdevolle aandacht voor het kleine meisje. Meneer Linh voelt zich niet thuis in het vreemde land, tot hij op een dag meneer Bark ontmoet. Deze praat over zijn vrouw die kort daarvoor is overleden. Meneer Linh verstaat hem niet maar hij luistert, met zijn kleine meisje op schoot. De twee rouwende mannen vinden troost in elkaars gezelschap en er ontstaat een innige vriendschap die alle taalbarrières overstijgt. Maar op een dag worden meneer Linh en zijn kleindochter plotseling overgeplaatst naar een gesloten inrichting, elders in de stad. Hoe moet hij nu zijn vriend terugvinden? Met gevaar voor eigen leven onderneemt hij een ontsnappingspoging, die uitmondt in een dramatische ontknoping. Het kleine meisje van meneer Linh is Claudels ontroerendste en meest tedere boek tot nu toe, geschreven in een taal die schittert van eenvoud en zeggingskracht. «
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Recensies van Het kleine meisje van meneer Linh door Philippe Claudel
Een ontroerend mooi verhaal. Intussen twee keer gelezen en nog altijd is het even goed.
Een bijzonder mooi boek, heel ontroerend geweldig geschreven prachtige zinnen. We hebben het besproken met de leesgroep en ik het 2x gelezen
Een ontroerend mooi verhaal dat leest als een sprookje.
Wij hebben dit met onze boekenleeskring besproken in mei 2010.
Een prachtig boekje, wat in zijn eenvoud verschrikkelijk ontroerend is. Ik vind het heel bijzonder als iemand met zo weinig woorden zoveel indruk op me kan acherlaten.
Op zich een prachtig geschreven verhaal, maar ik vermoed dat ik over té weinig fantasie beschik om me helemaal te laten meevoeren. De essentie van het verhaal is me wel duidelijk, maar het ontroert me niet vreemd genoeg.
Ik heb dit boekje gisteravond in een kleine twee uurtjes ademloos zitten lezen. Wat een ontzettend mooi en ontroerend boekje, de vriendschap tussen de twee mannen word ontzettend mooi beschreven. Zeker een aanrader!
Volgens mij ben ik de één van de weinige, die niets heeft met dit boekje... Ik snap heel het verhaal wel, maar het kon mij dus niet bekoren. Normaal kun je dit boekje in enkele uurtjes uitlezen, maar ik heb er dus met horten en stoten 2 dagen over gedaan. Steeds dacht ik dat het ontroerende nog moest komen, maar helaas niet voor mij... Op veel punten vind ik het zelfs saai. Misschien dat het komt, doordat ik al heel snel doorhad wat het verrassende plot zou zijn, maar dan nog heb ik niets met de schrijfstijl van Philippe Claudel. Het is dat het zo'n dun boekje is, maar anders had ik het dus aan de kant gegooid. Zo zie je maar weer, dat een dun boekje niet hoeft te betekenen dat het binnen no- time uit is. Sorry voor al die mensen, die dit een geweldig boekje vinden, maar ik kan er niets anders van maken dan mijn eigen leeservaring geven...
